Yıl 1992. Aylardan Şubat 25’i 26’ya bağlayan gece. Azeri soydaşlarımızın ermeni askerleri tarafından hunharca, canavarca katledilip; soydaşlarımıza soykırım yaptığı gece Karabağ’ın kara yazgısı kara gecesidir. Bu gece Türk soyunun acı, insanlığın utanç gecesi, ermeni vahşetinin gün yüzüne çıktığı gecedir. Karabağ’ın Hocalı Kasabası’na gününün ilk ışıkları vurduğunda 613 genç, yaşlı, gelin, kız kızan, kundakta körpe çocukların çeşitli işkencelerle uzuvları parçalanarak katledildiği, masum soydaşlarımızın şehit edildikleri gecedir.
Soydaşlarımıza ermeniler tarafından yapılan bu vahşeti düşünürken; kanımız donuyor, bu vahşeti acılar içerisinde hatırlıyoruz. Bu soykırımı hatırımızdan hiç çıkarmayacağız. Bu vahşeti ne unutacağız, ne de unutturacağız… Bu vahşetin resimlerini tarihte dondurmadık, hep canlı tutacağız… Ey Soydaşım, sanma ki yalnızsın!… Her zaman senin yaşadığın acıları içimizde hissedip, senin elinden alınmış topraklarını düşünüp, o toprakların bir gün sana verilmesi için mücadelemizi bırakmayacağız. Benim garip soydaşım… Sana olan duygularımızı Abdurrahim KARAKOÇ hepimiz adına Karabağ’a mektup şiirinde ne de güzel ifade etmiş.
“Bahtına ağlayan Azeri kızı
Sen Karabağ dersin ben kara yazı
Boşlukta çırpınır Türk’ün avazı
Sanma ki dertlerin azı bizdedir
Sizdeki yaranın özü bizdedir
…………
Gel gardaş diyorsun gelecek yol yok
Şehitler kabrine koyacak gül yok
Çilesiz saat yok kavgasız yıl yok
Kurşunlar sizdedir sızı bizdedir
Sizdeki yaranın özü bizdedir
…………………………….
Evet! Asil soydaşım sizdeki yaranın özü gerçekten bizdedir. Abdurrahim KARAKOÇ bizim duygularımızı nede güzel ifade etmiş. Soydaşlarımızı ve uğradıkları vahşeti, ellerinden koparılmış vatan topraklarını asla unutmadık, unutmayacağız… Yeter ki bir olalım, birlik olalım, diri kalalım! Dünyanın çeşitli yerlerinde Türk soyuna karşı işlenen cinayetleri işkence ve zulmü gözlemliyoruz, haberdarız. Bizler İsmail GASPIRALI’lar, Yusuf AKÇURA’lar, Ziya GÖKALPLER’ler, Ebulfeyz ELÇİBEY’ler ve büyük önder ATATÜRK’ün fikirlerini rehber edindiğimizde, bütün acılarımızın ve Türk Milleti’ne yapılan zulmün üstesinden geleceğimize inancım tamdır. Bu vesile ile 1992 yılının Şubat ayında Hocalı’da soykırıma uğrayan soydaşlarımıza ve bütün şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyor, Hocalı katliamının yapıldığı Şubat ayının son haftasını, ‘Hocalı Soykırımını Anma Haftası’ olarak yapılmasını anılmasını yetkililerden talep ediyorum.
“NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE”