Ufalanıyor içimden birer birer anılar

Durağan kalmış içimdeki çekmecemde

Kalbim bana yabancı kalıyor

Boşluğumda sallanıyor sanılar

Birbirimizi anlamıyor, empati kuramıyor

Onun içindir ki; yollarımız engebeli

Mutluluğun üstünden geçtiler

Artık iflah olmaz hüzün

Ne lüzum var yalancı aşka

Çok şeyi çekmeceden atmalı

Paramparça oldu ya da çöpçü süpürdü

Sonra içimi sade bir boşluk kaplar