Son günümüz bugün olsa…

Peşinden yorulmadan koştuğumuz yalan dünya…

Sen ne verdin bize?

Yorgunluk, yılgınlık ve ahlar…

Değer mi bu kadar koşmaya?

Senin olmayan bu âlemde benim diye sahiplenmeye…

Ne mal senin ne mülk…

Senin olan bir şey var.

Bir hoş seda…

Kimler geldi ve geçti?

Ne Harun ne Kerimler,

Ne Süleymanlar ne Veliler ve de deliler…

Kim ne götürdü?

Fani olduğunu unutup bakiyim zannedenler…

Koca bir hiç oldular ve gittiler.

Hayatın merkezi insan ise,

Yaşam mutlu ve huzurludur.

Yaradılmışı seven, yaradana gider.

Kimse bu âleme amaçsız gelmemiştir.

Amacını unutanlar kuru yaprak gibidir.

Gönüllerde ölümsüzleşmek bizlerin elindedir.

Ne oldum delisi olmayanlar,

Sevgi bahçesinin nadide gülü olurlar.

Ne için yaratıldığı unutmayanlar,

Her dönemin yıldızı olmuşlardır.

Son bakışa son hamlen kalmadan,

Etrafındakilerin kıymetini bil.

Seni gönderinin yüceliğini unutma.

Kıymetli bir kumaş olduğunu akıldan çıkarma.

Belleğin kötülüklerini çıkar.

Ruhunu insan sevgisi ve yaradanın prensipleriyle yücelt.

Yarın pişman olmak istemiyorsan,

Bugünün son yaşadığın an olduğunu aklından çıkarma.

Giden gün geri gelmeyen hazine…

Dün gitti bugünün tadını çıkar.

Çünkü yarın meçhul…

Giderken son bakış atanlar,

Dua yarışına girmeli.

Yolunda insanlar sevgi ve muhabbet seli oluşturmalı.

Son gidiş değil güzelliklere ulaşmaktır.

Bugün son bakış atanlar güzel günlerde buluşacağı anı özlemle beklemelidir.