Hayat mücadelesinde yola çıkarken birlikte olduğun arkadaşların,

İlerleyen vakitlerde kayıp oluyorsa bir yerlerde sıkıntı var demektir. Dur bak etrafına…

Kara günde kimler vardı… İktidar ve güçte kim var. Değişme çok ise Yolda sıkıntı var demektir. ‘Kara gün dostları hatalarını direk söyleyendir. İyi gün dostları duymak istediğini söyleyendir.’ Kara gün dostların, kıvırmaz canını yakar ama hayatına tat katar. Hata yapma oranın azalır, güzelliklere kolay ulaşır. İyi gün dostların, iyi günde yanındadır.

Zor zamanlarda onları göremezsin. Sana ne olduğunu unuturlar ayağın yere basmaz.

Egonu okşar, attığın her adımı yüceltir. Yanlışlarını, doğrularını hissettirir.

Eleştiriye tahammülsüzleşirsin. Şişersinde şişersin. Ben her şeyi bilirim dersin.

O’da kim. Her şeyde uzman kesilirsin. Etrafındaki halka daralır. Herkesi rakip görmeye başlarsın. Allahın yarattığı en muteber kul havasında olursun. Attığın her adımda hikmet sezilir. Yanlışlarından ders değil, hoş görülür. Eski dostlar, tat vermemeye başlar.

Her birine bir kulp takarsın. Kerhen muhabbetler yaparsın. Dünü unutur, düne ait hatıraları silersin. Senin yokluğunu bilenleri ortadan kaldırırsın. Ekmek, çorba günlerindeki dostları,

Post günlerindekiyle değişirsin. Lafının üstüne laf arzulamazsın. Tam itaatli bir halka ile kuşatılırsın. Hayatın fani olduğu dilde kalır, hiç ölmeyecek gibi dünyaya sarılırsın.

Gözlerin eski dostları değil, günün adamlarını arar. Doğruyu dinlemek acıdır.

İsraf ve şatafat sadeliği kapatır. Bu sahneler yaşanıyorsa, orada durmak derin nefes almak gerek. Bu yol, yol değildir. Tükeniş başlamıştır. Dönülmez bir yolun içerindesin.

Hemen bul eski dostları… Aç gönlünü, açık sözlü kara gün dostlarına… Yoksa sesin Bağdat’tan gelir. Virane diyarlarda baykuş sesleriyle uyanırsın…