Bizim kuşağın insanları (1980-1990 arası doğanlar) hatırlar. Biz çocukken eğitim imkânları bu kadar fazla değildi.
Annelerimiz, babalarımız, dedelerimiz, ninelerimiz vs. çoğu ya okuma yazma bilmez, ya ilkokul, ya da ortaokul mezunuydu. Genellikle cahil(!) diye nitelendirilen insanlardı. Cahil diye nitelendirilen bu insanlar belki kadınlarına değer vermezlerdi; ama kadınlarını öldürmezlerdi de.
Şimdi ise eğitim imkânları çok daha iyi bir toplumda yaşıyoruz. Bugün belki en düşük eğitim seviyesine sahip bir kişi yüksekokul (2 yıllık üniversite) mezunudur. Fakat böyle eğitim imkânlarına sahip bir toplum olarak kadınlara yine değer vermiyoruz, değer vermemek bir yana artık onların canlarına kıyıyoruz.
Şimdi bir düşünmek gerek, kim daha cahil, diye. Cahil diye nitelendirilen dedelerimiz mi yoksa bizler mi?
Biz nasıl bir toplum oluverdik böyle? Nasıl böyle olduk?
Durumun cehaletle veya eğitim seviyesiyle bir ilgisi yok. Peki o zaman asıl sorun ne? Bunun cevabını ve çözüm yolunu bulamadığımız sürece bu kadın cinayetlerini işleyenlerin soyu tükenmeden devam edecektir.