Giresun Öğretmen Okulu mezunlarının, her yıl geleneksel hale dönüştürdüğü ‘buluşma toplantısı’ bu kez yine Giresun’da yapıldı.

Ve katılım beklenenin üzerindeydi…

Geleneksel hale getirilen bu toplantılara;1965 yılında mezun olan ilk mezunundan 1975 son dönem mezununa kadar herkes katılıp; geriye dönük anılarını dile getirerek hasret gideriyorlar…

Hatta tekrar buluşmanın mutluluğu ile olacak; karşılıklı birbirlerine iltifat yarışına giriyorlar;

“Ay, hiç değişmemişsin kız!”

“E, sende hiç değişmemişsin”

Halbuki her ikisi de çok değişmiş. Her ikisininde saçları iyiden iyiye kırarmış ve yüz-hatlarında birbirine karışmış buruşuk çizgiler her şeyi ele veriyor ama yeniden buluşmanın sevinci midir bilinmez; bu tür iltifatlar ve yakıştırmaların demek ki karşısındakine bir faydası ve yararı var ki, bu moral iksiri sözlerin söylenmesi gerekiyor…

Halbuki gerçeklerin hiç de böyle olmadığını şu konuşmalar açıkça ele veriyor;

“Çoluk-çocuk ne alemde?”

“Vallahi torunumun birisi üniversiteye geçen sene bitirdi, birisi de bu yıl son sınıfa gidecek. Ya senin kiler?”

“Bizim büyük torunun iki hafta sonra düğünü var kardeş. Hepsi büyüdüler çok şükür.”

Yukarıdaki konuşmalardan da anlaşılacağı üzere; torunların her birisi büyümüş, kimi üniversiteyi bitirmiş, kimisinin de düğünü var ama bizim sevgili arkadaşımız kendini hala bundan elli yıl öncenin delikanlısı veya genç kızı sanıyor!

Aslında ‘zaman tüneline’ girdiği için farkında olmadan yanılıyor!

Belki de kendisine ‘fazla yaşlılığı’ yakıştırmıyor, kim bilir!

Her neyse…

Giresun Öğretmen Okulu Mezunlarının ‘geleneksel buluşması’ bu yıl 29 Temmuz tarihinde Giresun’da yapıldı..

Ve yine muhteşem bir buluşmanın ve birlikteliğin altına imza atıldı.

Öğretmen Okulunda bize ‘öğretmenlik’ yapan öğretmenlerimizden;

Ali UYSAL ve eşi Suna UYSAL…

Mehmet Ali OKAN

Hüseyin ŞENSOY

Tevfik TÜRKMEN

**************

YEMEKLİ EĞLENCE PROGRAMINDAN KISA SATIR BAŞLARI:

Akşam ‘Yemekli Programda’ ise sadece Ali Uysal ve eşi katılarak, yine her zaman olduğu gibi Ali Uysal öğretmenimiz, ders verici konuşmalar yapıp, Karacaoğlan ve Nazım Hikmet’ten güzel şiirler okudu…

Program sunumunu; Suna DOĞANAY’ın yaptığı gecede, ilk açılış konuşmasını Bekir DENİZ yaptıktan sonra, hep birlikte “Öğretmen Okulu” marşı koro halinde tıpkı okul yıllarında okunduğu gibi hep bir ağızdan okundu…

Ardından sahneyi Hüseyin KILIÇÇI aldı…

Sazlarda; Hasan Tahsin CÖMERT

İbrahim ÖZDEMİR ve Mehmet ÇETİNKAYA’nın sazları eşliğinde Okul yıllarında severek dinlediğimiz (o günlerin moda türkülerini ve şarkılarını) o kadar güzel yorumladı ki Hüseyin KILIÇÇI…

Samimi olarak söylemek gerekirse, her birimizi o günlere tekrar geri götürdü…

Her şey güzel ve herkesin keyfi yerinde…

Derken elinde (Atatürk resimli) bir Türk Bayrağı ile sahneye çıkıp, mikrofonu eline alarak konuşuyor; “Benim bu sahneye elimde bayrakla çıkmamın nedeni, bu bayrağı ve Atatürk’e yürekten olan bağlılığım ve sevdalı oluşumdandır. Ben bu ‘Atatürk ve Bayrak’ sevgimi okur-yazar olmayan anamdan ve babamdan almışım” diye bir kısa konuşma yapınca salondan büyük alkış topladı…

Ardından (o dönemin) Öğretmen Okul güzel sesli öğrencilerinden Yaşar (Öztürk) Şahinkaya, okul yıllarında olduğu gibi yine performansını konuşturarak güzel türküler dinletti bizlere…

Yaşar hanımdan sonra birkaç arkadaş anı ve kısa konuşmalarını yaptıktan sonra her zaman olduğu gibi Giresun Öğretmen Okulu öğrencisiyken TRT sınavlarına girip kazanan ve daha sonra Türkiye’nin en önde ve en ünlü sanatçılarından olan;Tuğrul ŞAN bağlamasını eline alarak, mikrofonun karşısına geçti…

Önce (niye öyle türkü seçkisi yapıyor bilmem) Ağıt formunda olan türkülerle önce dinleyenlerine bir gözyaşı döktürüyor ve ardında da hareketli türkülerle karşılıklı göbek attırıyor!

Kısacası Tuğrul ŞAN yine gençlik yıllarına taş çıkartırcasına en yüksek perdeden en güzel türkülerini dinletti bize…

Zaten bu güzel dinletiden sonra da (yarın kahvaltıda tekrar buluşmak için) yavaş yavaş vedalaşmalar yapıldı…

Ve bir ‘Buluşma’ programı da böylece sonlandı…