AKP Hükümetleri 14 yıldır geleneksel politikalar yerine kendi akıllarınca yeni yeni politikalar üretmeye başlamıştı. Yok, stratejik ortaklıklar. Yok, BOB projeleri… Bunlar yıllardır için için kurguladıkları, iktidar olunca da uygulamaya geçirmeye çalıştıkları fikirleriydi.

Hâlbuki dış politikamızda dost diye bir ülke yoktu. Olamazdı da. Sadece menfaatlerimiz vardı.

Arap âlemi ile içli dışlı oluyorlar. Filistin meselesini olmazsa olmazları kabul etmişler. Bunlar tarih kitapları da okumuyorlar.1. Dünya Savaşı yıllarında Filistin çölleri ile Kızıldeniz arasında kaç Osmanlı askeri haince arkadan vurulmuş, kaçı şehit edilmiş bilmezler.

Lavrens denilen İngiliz casusunun ağzına bakarak; Yemen’de, Hicaz’da yüz binlerce vatan evladı şehit verildi.İngilizler tarafından Cetvelle Orta Doğu haritası çizilirken masada kaç Türk vardı. Aradan 100 yıl bile geçmemişken bu davranışlar nasıl unutulur.

Suriye Devlet Başkanı Esat’la kanka oldular. Yakın tarihi dikkatlice takip etmiş olsalardı; Abdullah Öcalan’ın uzun bir müddet Suriye Başkanlığınca Suriye topraklarında muhafaza edildiğini, her daim Türkiye’ye karşı kullanıldığını bilirler.Ona göre davranırlardı.

BOB eş başkan etiketi altında Orta Doğuda ABD’nin yardımcılığına soyundular. Bu ABD ki 1974 Kıbrıs Barış Harekâtı sonrası Türkiye’ye ambargo koyan, ambargo koyması için batılı devletlere baskı yapan sözde müttefikimiz bir ülkeydi. Biz 1980 yılında askerlerin yaptığı darbeye kadar hep bu ambargonun baskısı altında bölünüp parçalanarak birbirimize düşmedik mi?

ABD nin dostluğu menfaatleri ölçüsünde devam eder. Ona göre ha demokrasi ile yönetilmiş sin, ha dikta ile. Fark etmez. Kendilerine çalışan her rejim kabulleridir.

Batı denilen AB ülkelerini dost bilip üst üste bindirme seyahatler yaptılar. Bürüksel’de yatıp, Bürüksel’de kalktılar. Kapalı kapılar ardında onursuzca tavizler verdiler. Bu devletlerin tümünün son yüzyılda Osmanlı’yı” hasta adam “ilan edip aralarında paylaşmaya kalktıklarını unuttular. Çanakkale’de 280 bin Türk evladını toprağa soktuklarını, İstanbul’u alıp Türkü tarihten silmenin peşinde oldukları yılları hatırlamadılar.

Rusya ile stratejik ortaklık yapmaya soyundular. Hâlbuki Rusya kurulduğu günden itibaren Akdeniz’e inmek istiyordu. Bu amacına dün Osmanlı, Bu gün TC Devleti mani olmaktaydı. Daha dün doğudan Erzincan ve Giresun, batıdan İstanbul kapılarına kadar bu gayelerle gelmediler mi?. İkinci Dünya savaşından galip çıkmaları neticesinde : Kars, Ardahan ve Boğazları bizden istediler, vermeyince tehditle almaya yeltenmediler mi?

Yunanistan ortada. Dost olsa ne yazar, olmasa ne yazar. Gözü Anadolu’da.

Yakın tarihin olaylarını iyi tahlil edemediğinden devlet kurma bahanesi ile ayaklanmış Kürt örgütlerle de samimi dostluklar kurmaya kalktılar. Atatürk bile onlara ihtiyatlı yaklaşırken sen başının üzerinde gezdirmeye çalışmadın mı?

Şimdi yanı başında dağılmış bir Irak’la bir Suriye meseleleri var. Irak’ta Barzani tarafından kurulan Kuzey Kürt Devletine eş Suriye’de kurulması planlanan Kuzey Suriye Kürt Devleti projesi var. Birinin işi senden önce bitirilmişti. Âmâ diğerinin kurulmasına resmen izlediğiniz yanlış politikalar ön ayak olmaktadır. Bu yükün ve bu sorunun altından nasıl kalkacaksınız. Üstelik dost bildiğiniz PYD, PKK, ABD ve ortak bildiğiniz Rusya ele ele tutuşmuşlar. Ne derseniz, ne teklif ederseniz tam tersini yapıyorlar. Sana karşı inadına davranıyorlar.

Görülüyor ki ABD ile dostluk, müttefiklik çoktan bitmiş. Rusya ile stratejik ve ekonomik ortaklıktan eser kalmamış. Çin ise bir başka gizli düşmanın olan İran’a destek veriyor. Sap gibi ortada kalmışsın. Sorumsuz tutumların yüzünden komşu ülke ve uluslardan hiç dostun kalmamış.

Tek tutunacak dalın çelik gibi Türk Ordusu ile Tunç Yürekli Türk Milleti kalmış. Bunlarla da bozuşma bari… Velhasıl Türk’ten başka dostun kalmamış.