Bayılıyorum…

Ne zaman koltuğunun altına ve elinde kitapla dolan bir genç görsem birdenbire mutlu oluyorum…

Oturup onunla kitap üzerine uzun-uzun sohbet edesim geliyor.

Kısacası ileri yaşta olanlarında kitap okuyanları var ama ben her nedense gençlerin kitap okumasını görünce çok mutlu oluyorum…

Kim bilir; ya eğitimci oluşumdan ileri geliyor, yada kitap okumanın gün geçtikte ‘dibe vurmasını’ görünce, tekrar umutlarımın yeniden yeşermesinden ileri geliyor!

Açıkçası nedene ileri geldiğini de bilemiyorum…

Geçtiğimiz günlerde bir ‘İmza Gününde’ kitap okumasını seven bir gençle tanıştım.

Adı; Rabia Bektaş.

Hamdi Bozbağ Anadolu Lisesinde okuyormuş.

İmza gününde tanıştık.

Almanya doğumlu olan bu genç kızımız şu an Türkiye’de annesinin yanında kaldığı için Liseyi Hamdi Bozbağ Lisesinde okuyormuş…

Annesi ile birlikte gelmişti İmza gününe…

Tanıştık…

Sohbetimiz sırasında ‘kitap okumayı’ çok sevdiğini söyleyince, bir kitapta ben armağan etmek istedim orada ve kabul ederek hem imzalattı, hemde benimle birlikte bir fotoğraf çektirmek istedi…

Yarınlara belge kalsın diye birlikte birde fotoğraf çektirdik…

Daha sonrası içinde yine bir ‘imza günü’ veya kitap üzerine sohbet yapmak için birbirimize söz verdik…

Şimdi gel de böyle kitap okumasını seven gençlere hayran olma!

Ben oldum..

Bravo Rabia…

Derslerinden zaman artırıp kitap okuduğun için bravo sana…

Bir başka akranın cep telefonu ve tablet, bilgisayar oynarlarken, sen gelecekte kendine yön verecek, rehber olacak kitaplar okuyorsun…

Son söz olarak;

Ne olur bu güzel alışkanlığını; kitap okuma alışkanlığı olmayan arkadaşlarına da aşıla…

Çünkü siz gençlerin en iyi yol arkadaşı kitaptır diye düşünüyorum…

(Anlattığım konunun fotoğrafını siz dostlarımla paylaşmak istedim)