İnanılacak gibi değil ama;
Herifçioğlu biliyor!..
Bilmese de, bildiğini sanıyor…
Ve inanın bana;
Bilenden daha çok konuşuyor…

İster hiç okula gitmemiş olsun…
İster lise veya üniversite mezunu olsun…
Teorik bilgilere dayalı okul kitaplarından başka hiçbir kitap yüzü açmamış ama; bilmediği şey yok herifçioğlunun!

Hayatında hiç futbol oynamamış ama…
Herifçioğlunun karşısında sohbet ettiği adam futbola yıllarını verip bu işin içinden gelmiş olsa da, benim garibim ona ders veriyor…

Hatta karşısında onu saygıyla dinleyen futbol adamı onun yanlışını düzeltmeye kalksa, bu kez daha da ileri giderek;
“Sus, bilmediğin konuda konuşma” diyor…

Örneğin;
Siz eğitimci birisiniz ve yıllarınızı eğitimin içinde geçirmişsiniz.
Ve sohbet arkadaşınızda hayatta hiçbir baltaya sap olamamış sıradan bir insan olsun…
Ve o an masada da ‘eğitim sisteminin’ bozukluğu konuşulsun..
Nezaketiniz gereği ve sabırla dinlediğiniz bu ‘sap adam’ sizin yanlış düşündüğünüzü büyük bir cesaretle söyleyebiliyor…

Örneğin;
İnanılacak gibi değil ama; sohbet masanızda uluslararası bir yere sahip, hatırı-sayılır ve işini iyi bilen bir iktisatçı ile sohbet ediyorsunuz…
Ve bu işi iyi bilen uzman; “ekonomik yolculuğun iyi gitmediğini” söylemiş olsun…
Masanızda sohbet ortağınız sıfır kilometre cahil herifçioğlu hemen itirazını yetiştiriyor; “yanlış düşünüyorsunuz efendi” diyor.
“Elhamdülillah,her şey iyi, çok şükür ekonomimiz tıkırında” diye uyarıda bulunuyor…

Hani ünlü bilge Einstein (anştayn) şöyle der ya;
“Cahil insanlar kendilerini mükemmel görmeye,
Zeki insanlar ise yeteneklerini hafife almaya eğilimlidirler.”

Ancak bizim sohbet arkadaşımızın, bu bilgece sözden haberi olmasa da ve arkasına aldığı hangi güçle ve cesaretle ulu-orta konuşuyor onu pek bilemiyoruz ama;

Çevremizde gösterilen hoşgörüyü suistimal edip, büyük bir deli cesaretiyle konuşan o kadar ‘ukala ve bilgiçler’le dolu ki; sürüsüne bereket!

Aaaahhh, ah!
Ne diyordu Mevlana;

“Cahille sohbet etmek güçtür bilene,
Çünkü cahil ne gelirse söyler diline”

Galiba biz Mevlana’nın yaşadığı yüzyıllar öncesini yaşıyoruz…
Onun içinde bir arpa boyu yol alamıyoruz…
Ve mehteran davulu eşliğinde durmadan yerimizde sayıyoruz!

Adama soruyorsunuz;
“Kitap okuyor musunuz?”

Adamın sanki anasına sövmüşsünüz gibi anlamlı anlamlı şöyle yüzünüze bir baktıktan sonra;
“Kitap mı, ne kitabı?” diyor…
Sonrada aklına ne geldiyse şöyle bir gerekçe ileri sürüyor;
“Ben, öyle her kitabı okumam”

Sizde eğer azcık inatçı davranıp;
“Sende sevdiğin kitapları oku o zaman” deyince de…
karşınızdaki bilgisiz-bilge, yine hiç burnundan kıl aldırmayarak;
“Eskiden okuyordum ama şimdi gözlerim bozuk” diyor..
Veya da; “Kitap okumaya zaman mı var kardeşim” diye ekliyor..

Şimdi insanın aklına ister-istemez şu enteresan sorular geliyor;
-Yahu bu adamın, cesaretle saçmalaması nereden ileri geliyor?
-Aileden mi?
-Çevreden mi?
-Eğitimden mi?
-İşsizlikten mi?
-Boş boş gezmekten mi?
-TV’lerde siyaset efendisini dinlemekten mi?
Sahi nereden geliyor bu tür insanların bilmeden bilmiş gibi deli cesaretiyle konuşmaları?

Üzerinde düşünmeye bile değmez mi diyorsunuz yoksa?
Düşünmez diyorsanız; düşünmeyelim o zaman…

“Böyle gelmiş, böyle gider” diyelim…
Ve kim nereye giderse gitsin; bizde boş verelim!
Hatta geleceği falan bir tarafa bırakıp, bizde birer teyp olup, efendilerimiz ne diyorsa; bizde onlar ne söylüyorsa “he” diyelim!

Ne diyordu ünlü yazar Viktor Hugo;
“Zalimlerin çarkı; cahillerin çalışmayan kafalarıyla döner” diyordu öyle değil mi?

Henüz daha unutmamışsınızdır diye düşünüyorum…
Çok yakın bir zamanda Viktor Hugo’yu haklı çıkarmak istercesine ne diyordu anlı-şanlı ve prof unvanlı Bülent ARI isimli akademisyenimiz;
“Ben cahillerin ferasetine güveniyorum” demiyor muydu? diyordu…

Demek ki neymiş;
Zalimlerin çarkının dönebilmesi için cehalete gereksinim varmış.
Eh, bu sözden de anlaşılacağı üzere;
Cehalet ve sürü psikolojisi olmadan egemen güç olunmazmış!

Bu durumda özetin özeti;
Nereye kadar sürüp giderse cehalet…
Cehalet ortadan kalkıncaya kadar vaziyeti idare et!