Sevgili dostlar,
Değerli canlar,

Şu ‘yaşam’ denilen şey gerçekten çok sürprizlerle dolu…
İnsan bazen güzel sürprizlerle karşılaşıp mutlu olduğu gibi;
Bazende hiç beklenmedik bir zamanda şaşırtıcı ve içerisinde hüzün taşıyan sürprizlerle de karşı-karşıya gelebiliyor..

Tıpkı önceki gün benim karşı karşıya geldiğim gibi…
Hemde öylesine şaşırtıcı bir sürprizdi ki, sosyal medyada bu kötü sürprizi okuyup öğrenince olduğum yerde donup kaldım…
Daha doğrusu ne yapacağımı şaşırdım…

Ki; beni üzüntüye sürükleyen haber sosyal medyaya şöyle düşmüştü;
“Espiye kaymakamı D.Musa BAŞTÜRK, geçirdiği bir kalp krizi sonucu yaşamını yitirdi.”

Şimdi belki şöyle düşünenler olup ve diyeceklerdir ki;
“Kalp krizi olayını ilk kez mi duydun da bu kadar üzüldün” diye düşünenleriniz varsa hemen yanıtlayayım;

“Hayır” ilk kez duymadım…
Beni üzüntüye davet eden duygunun gerekçesi şöyle;
“Kalp krizi yaşamını yitiren Espiye Kaymakamı benim Bayburt 21 Şubat Kurtuluş ilkokulundan öğrencimdi..

Vay be…
Şu dünya ne kadarda aldatıcı…
İnsan yaşamının içerisi ne kadar da sürprizlerle dolu be!

Bundan 34 yıl önce Bayburt merkezde sürgün öğretmen olarak görev yapmaktaydım..
Bayburt o zaman ilçe statüsündeydi..

Kadrom Atatürk İlkokulunda olmasına rağmen sınıfım yoktu…
Milli Eğitim Müdürünün tasarruf yetkisi ve tavsiyesiyle ilçe merkezinde bulunan okullarda hangi öğretmen raporlu veya izinli ise onun derslerine ‘stepne’ öğretmen olarak derse giriyordum…

Ve 21 Şubat Kurtuluş İlkokulu 2. sınıf öğretmeni bayan arkadaş doğum iznine ayrılınca sınıfı o eğitim-öğretim yılı ben okuttum…

İşte iki gün önce yaşamını yitiren Espiye Kaymakamı (rahmetli) D.Musa Baştürk, sözünü ettiğim okulda 2. sınıfta okuttuğum bir öğrencimdi.. .

Derken ben Bayburt’tan ayrılıp Ordu il emrine atandım…
Ayrıldım yani…
Aradan yıllar geçti…

Öğretmenliğini yaptığım D. Musa BAŞTÜRK, görüşemediğimiz süre içerisinde Orta, Lise ve Mülkiyeyi de bitirmiş ve kaymakam olmuş..

Ve şu ilahi tesadüfe bakın ki; (bundan yaklaşık 13-14 yıl önce) o’da benim -baba ocağım-Dereli ilçesine Kaymakam olarak tayin olup gelmiş…

(Şimdi izniniz olursa ve sabrınıza sığınarak Dereli ilçesinde kaymakamken o sürpriz dolu buluşmayı paylaşacağım sizlerle)

Bir gün (niçin gittiğimi unuttum) arabama atlayıp Dereli’ye gittim..
Dereli merkeze girişteki petrol ofisi (o tarihlerde bu tesis Şükrü Kahraman’ın idi) petrol ofisine uğrayıp Şükrü kahraman’la sohbet etmeye başladık…

Derken aradan çok zaman geçmedi, petrol ofisine doğru giyimi kuşamıyla devlet memuru olduğu belli olan iki kişi sohbet ederek geliyor…
Şükrü Kahraman, gelenleri bana göstererek; “Ağabeyi gelenlerin birisi ilçe kaymakamımız ve birisi de savcımız” dedi..

Her iki genç yönetici derken kapıdan selam vererek içeri girdiler.
Karşılıklı olarak tanıştırıldık…
Ve derken sohbeti iyice demleyip koyulaştırdık…

Ancak ‘sohbeti koyulaştırdık’ diyorum demesine de…
Sohbet daha çok benim dışımda üç kişi arasında dönüp dolaşıyor ve ben biraz sohbet dışı kalıyorum gibi bir durum var…
Bu da açıkçası beni biraz rahatsız ediyor…

Her neyse…
Ben daha fazla sohbet dışı kalmamak için bir bahane uydurup ve kendilerinden izin alıp ayrılmaya karar verdim…

Ancak bula-bula bulduğum bahane (Kaymakamın yüzü bana hiç yabancı gelmiyor ve sanki bir yerleri anımsatmak istercesine) olduğu için ben ayağa kalkmaya karar verirken;

“Kaymakam bey siz neredensiniz?” diye sorunca kaymakam bey bu kez bana dikkatlice bakarak;

“Bayburtlu” dedi..(ve bundan sonraki diyaloglar şöyle sürüp gitti)
-Bayburt’ta bende öğretmenlik yaptım.
-Nerede?
-Merkezde..
-Hangi okulda?
-Kadrom Atatürk ilkokulunda idi ama ben hemen hemen ilçedeki bütün okullarda kısa sürelide olsa öğretmenlik yaptım.

(Bu kez daha da dikkatli davranıp ve derlenip toparlanıp;)

-21 Şubat Kurtuluş ilkokulunda da öğretmenlik yaptınız mı?
-Evet yaptım. 2’inci sınıfta bir bayan öğretmen doğum iznine ayrılınca 2. sınıfı ben okuttum. Hatta o yıl 23 Nisan Bayramı hazırlıklarının tümünü ben yaptım..

-Sizin adınız Şaban Karakaya idi öyle değil mi?
-Evet, Şaban Karakaya…
(Birdenbire ayağa kalkarak)
-Hocam siz benim öğretmenim’siniz. (dedikten sonra tekrar el sıkışmıştık)

ve o günden sonra da görüşmek hiç kısmet olmamıştı…
Yani öğrencim olduğunu söyleyen D.Musa Baştürk Dereli’den başka bir yere atanmıştı…

Derken geçen yıl yine bir tesadüf eseri Espiye kaymakamı olduğunu duydum…
Ve tekrar Giresun ilçelerinden birisinde görev yaptığı için çok memnun olmuştum…

Güya niyetim bir fırsat yaratım kendisine bu kez ben bir sürpriz yapıp ziyaretine gidecektim…
Ama o benden erken davranıp, bana en kötü sürprizi yaptı…
Ve hemde öylesine kötü bir sürpriz yaptı ki; bir daha bu dünyaya geri dönmemek üzere aramızdan ayrıldı..

Güle güle git sevgili öğrencim…
Güle güle git sevgili genç kaymakamım..
Yolların ışık, mekanın cennet olsun…
Başta ailen olmak üzere tüm sevenlerinin başı sağ olsun…

NOT; 1.fotoğraf 43 yaşındaki hali..
2. Fotoğraf, D.Musa Baştürk’ün de içinde olduğu (soldan 3.üncü) öğrenci ve 23 Nisan Bayramı günü kayıt altına aldığımız 34 yıl öncenin bir anısı…