Uzun zamandır demem doğru olmayacak belki ama köşe yazısına pek vaktim olmuyor. Fakat bazen haberde bulamadığım özgürlüğü sanki köşe yazısında buluyorum. Belki de bu manada yazmaya gerek duydum.

Giresun Merkez Gazi ve Cemal Gürsel Caddelerinde adeta Suriyeli dilenci istilası var. Bu gün hemen herkes konu üzerinde fikir beyan ederken, ben tarafsız köşemde sıkışıp kalıyorum. Nihayetinde ben de insanım, benim de diyeceklerim oluyor. Kaldı ki; bu halkın içinde olduğu dünyada ben de varım! Benim de demek istediklerim oluyor. Bu yüzden içimdeki sancıyı burada diyeyim diye yazdım bu köşe yazısını. Affedin ama biraz da zaman buldum diye yazma gereği duydum.

Türkiye’de 5 milyon Suriyeli varmış. Resmi veya gayri resmi rakamlar bunu diyor. ’Resmi veya gayri resmi’ diyorum çünkü artık öyle bir zamana geldik ki verilere bile güvenmek olmuyor bazen. Her neyse devletin bunlara sahip çıktığını da Mısır’da ki sağır sultan da biliyor, kör Sultan’da.. Hal böyle iken mantar gibi sayılarının artmaları, çocuklarını istismar ederek adım başı bizleri rahatsız etmelerine bir çözüm olmalı! Rahatsız etmeli cümlesini de geri çektim, vicdanlarımızı hemen her gün dağlamasına son verilmeli!

Allah’a bin şükür bolluk bereket içinde olduğumuz kimse inkâr edemez sanırım. Bizim köyde (Yağlıdere-Yeniakköy köyü), en fakir adamın evini örnek vermem gerekirse; benim evimde her ne varsa, o  en fakir dediğim kişinin evinde de  aynısı var. Bu da demek oluyor ki; kıtlık dönemleri bitti. Aslında kıtlık eskiden de olamazdı sadece savaşlara bağlı toprağa bir tohum atmaya mı fırsat yoktu neydi, yapmamışlar aç kalmışlar işte. Çok derine indim yine toparlayamadım, detaylarda boğuldum ama yapılacak bir şey varsa yapılsın artık. Bu insanların sokakta ki sefil filmi bitsin ki onlar da bizler de rahata erelim artık. Bu yazımı kaleme aldığımda Cuma günüydü, onun için Cuma’nın kutsallığının yüzü suyu hürmetine bu yazılarım etkili olur inşallah….