Vefâ, sevilen veya sevilmesi gereken kimselere verilen değerin bir nişânesi ve bir dostluk borcudur. Müslüman ait özelliklerin en mühimlerinden biridir.

Bugün toplumun büyük problemlerinden bir tanesi vefasızlıktır. Maalesef gün geçtikçe daha fazla vefasız bir toplum haline geliyoruz. Hatta durumu o kadar ileri götürdük ki birbirimize olan katlanabilirliliğimiz, sabrımız gün geçtikçe azalıyor. Etrafımız birbirine katlanamayan eşler, iş arkadaşları, akrabalarla doldu taştı. Tabi durum böyle olunca böyle bir ortamda vefadan bahsetmek neredeyse imkansız.   Beraber yürünen yollarda, beraber çekilen çiller neticesinde gelen iyi ve güzel günlerde yol arkadaşlarımızı arka planda bırakmanın adıdır vefasızlık.

Dün birlikte aynı yolda yürüdüğümüz, aynı uğurda gece gündüz çalıştığımız dostlarımızın, arkadaşlarımızın bugün yoldan geçerken bırakın selam vermeyi, görmezden geldiklerini bile görüyoruz. Hatta durum bazen o kadar vahim bir hal alıyor ki yol arkadaşları ile sırt sırta verip yükselenler şimdi yol arkadaşlarının sırtından daha da yükselmek istiyorlar.

Müslüman, davası ve duası olan kimsedir. Davanın devamlılığını sağlayacak en önemli unsur ise vefadır.

Sıla-i Rahim (Akraba Ziyareti) ve Vefasızlık

Sıla-i Rahim ve vefasızlık kavramlarını birbiriyle ne kadar ilgilidir bilemem ama ben kendimce bir ilgi kurdum. İkisinde de ziyaret, değer verme, hatırlama vardır. Koruma, kollama vardır. Vefasızlığın münafıklık alameti olduğunu belirten İslam peygamberi Hz. Muhammed Efendimiz (sav)   “sıla-i rahimi (akraba ziyaretini) terk edenlerle arkadaş olmayın” der.  Buradan kendimizce vefasız insanlarla arkadaş  olmayın anlamı da çıkabiliriz.

Müslümanların en büyük imtihanı

Bu durum müslümanların en büyük imtihanlarından  birisidir maalesef. Ahde Vefa imandandır. Biz müslüman olarak yol arkadaşlarımıza yük olmak için değil, yükünü almak için çabalamalıyız.

Sözün özü, akraba ziyaretine ve ahde vefaya dikkat etmek gerekir. Yola çıktığımız yol arkadaşlarımızla sadece işimiz düştüğünde ve menfaat sağlamamız gerektiği zamanlarda selam verir, telefonla arar, yüzüne bakar, ziyaret eder, yardım talep edersek uzun vadede  kaybederiz.

Biz tek yürek olduğumuz sürece bir oluruz, iri oluruz, diri oluruz. Aksi takdirde toz oluruz, duman oluruz.

Son olarak “Yola çıktıklarınla, yol açtıklarını yolda UNUTURSAN, ne yol arkadaşın kalır, ne de yol kalır.”

Ne güzel demiş şair

“Vefalı çıkarır dostluğun tadını,

Vefasızlar alır dostunun âhını.”

Vesselam…