Sevgili dostlar,

Değerli canlar,

Bugünkü sohbet konumuz;

Hani bir zamanlar SEKA Kağıt Fabrikamız vardı da..

Ve bu kağıt fabrikamızda;

Bin 500 dolayında işçi vardiyalı bir şekilde çalışırdı ya…

İşte o fabrika bünyesinden tekaüt olan emektarlarının bir araya gelmesinden söz edeceğim…

Diyeceksiniz ki;

“Böyle bir sohbet seçkisi yapmaya niye gerek duydun?”

Bu soruya yanıtım şu olur;

Bile-bile ve isteyerek seçmedim.

Geçtiğimiz günlerde;

Öğretmen Evininin Bahçesinde…

SEKA çalışanlarını bir arada gördüm.

Ve görünce de; kendi-kendime şöyle düşündüm;

“Vay be!”

“Şu an karşımızda oturan bu kadro bir zamanlar Giresun SEKA Kağıt Fabrikasında çalışıyordu.”

Şimdi bir araya gelmişler;

Geçmişe yönelik anılarını dile getiriyorlar.

Kapatılan fabrikanın öneminden söz ediyorlar…

Ancak, çevreyi rahatsız etmemek için aralarında her ne kadar yüksek sesle konuşmamaya dikkat etseler de…

Bazı yükselen ara seslerden;

“Giresun SEKA Kağıt fabrikasının kapatılması, ilin ekonomisine çok zarar verdiği” bizim oturduğumuz yan masadan da duyulmaktaydı…

Ve bu değerlendirmeyi duyduktan sonra kendi-kendime bir süre daha düşündüm;

“Sahi niye kapattılar bu SEKA Kağıt fabrikasını?”

Bu SEKA Kağıt fabrikası ki;

Zamanın para değerine göre 32 milyon lira harcanarak 1970 yılında hizmete sokulmuştu…

780 dönüm araziye sahip bu fabrikada;

Tam 125 adet lojman vardı…

Dere yataklarını bozmadan ve kendi işini görecek bir biçimde 8 mgv’lık enerji santralı vardı…

Kendine ait sineması vardı…

Sosyal Tesisleri vardı..

Fabrikanın adını taşıyan amatör bir futbol takımı vardı…

Bu fabrikada bin 500 işçi vardiyalı bir şekilde çalışırdı…

Ve en önemlisi de;

Bu bin 500 emekçinin eksenini dolduran bileşenleri vardı…

Fabrikanın işçilerini taşıyan ‘servis minibüsleri’ gibi…

İlçe ve köy dolmuşları gibi..

Ormandan tomruk taşıyan kamyonlar…

Sanayi bölgelerine kağıt taşıyan kamyonlar…

Alışveriş yapılan esnaflar…

Vesaire, vesaire..

Listeyi uzat uzatabildiğin kadar…

Eeeee!

Sonra ne oldu?

Sonrası;

Kamunun çıkarları doğrultusunda çalışan bilumum fabrikalar, hem özel sektör patronlarının ve hem de onların temsilciliğini yapan siyasilerin sırtında “kambur” oldu!…

(Bu tabir bana ait değil, sözünü ettiğimiz muktedirlere ait)

Sizlerin de çok iyi bildiği gibi;

24 Ocak kararlarıyla maymuncuğu kapının kilidine taktık!

Yani ‘liberal ekonomi, serbest piyasa ekonomi’ sloganıyla yola çıktık…

Kurbağaların ürkmemesi için yavaş yavaş kazanımızda ısıttık!

Ve Giresun’da ilk satışımızı 40 milyon değer biçilen SEKA Kağıt fabrikasını Mili Görüşün ‘Milli Gazetesinin’ yan kuruluşu olan MİLDA’ya 3,5 milyon liraya sattık..

Ve satıp-savma işlerimiz bitince de;

2016 yılında bu 780 dönümlük alana 22 bin seyirci kapasiteli bir stadyum yapmak için ‘Çotanak Stadyumunun’ temelini attık…

Ve bu yaptırdığımız stadyumu da 2021 yılında hizmete açtık…

Peki stadyumdan arta-kalan arazi ne oldu?

Merak edenler için söyleyelim;

Bu boş araziler ziyan olmadı, oralara TOKİ evleri yaptık…

Özetlersek;

27 Eylül (Pazartesi) güneşli bir günde SEKA Kağıt fabrikasının son müdürü Aytekin Özdemir ve idari çalışma arkadaşlarını bir arada toplanmış halde görünce, bende ister-istemez bir ‘film şeridi’ gibi az önce anlattıklarım geçiverdi beynimin beyaz perdesinden!…

Hoş kalın,

Hoşça kalalım,

Sağlık ve esenlik içinde olalım.

Ve bir başka sohbette tekrar buluşalım.