Kaç kere duymuşsunuzdur bu muhabbeti? Hatta yaşınız elveriyorsa, kim bilir kaç kere telâffuz etmişsinizdir, ‘Ah o eski Ramazanlar’diye.. İçi akar insanın o eski güzel günlere. Mazide kalmış o güzelliklere.

İnsan hasret duyar ama ne çare. Her şey eskir, geçer, gider; geri gelmemecesine. Konuyu Gündem Gazetesi’nin hemen yanında, komşumuz olan Gönül Abla’ya, bize verdiği iftara getireceğim de, bir de saadete gelebilsem…

‘Ramazan’da ‘Gönül’den Yaşatılanlar’ dedim başlığa. Çünkü eski zamanlar eski Ramazan hasreti, gençlik ve ilk gençlikteki Ramazanlardan çok, çocukluk yıllarının Ramazan’ına işaret eder. Çocukluğun safiyetiyle tutulan oruçlar. Muhtemelen tekne orucuyla başlayan, sonra 11 ayın sultanının başından, ortasından ve nihayetinden bir-iki gün tutulan o oruçlar neleri neleri içermez ki: Susuzluk dayanılmazlaşmışsa büyüklerden gizlediğini sanarak musluğa ağız dayayarak kana kana su içmeler… Acıkınca “Orucu ne bozmaz anne?” diye havlu atmalar… Hemen oradan bir dilim ekmeğin üzerine, tereyağı neyin varsa artık sürülür ve bir yandan açlık bastırılır, öbür yandan oruca devam edilir. Çocukların ortak kavline göre annenin, komşu teyzenin verdiği ufak-tefek atıştırmalıklar oruç bozmaz ki. Mahalle bakkalından içilen o buz gibi gazozlar da.

Ancak sadece bununla sınırlı değildi anılar tabi.. İftar ezanının yaklaşmasına doğru  köyde, şehirde, kasabada evden eve tencere tava taşımalar… Gönlü zengin, Gönül ablamız terzi ve köklü bir esnaf. Paylaşımcı, cömertlerin cömerdi bir hanımefendi. Düşünsenize; yazmak için kelimeler bulmakta zorlanacağınız kadar cömert ve cana yakın biri. Oda öyle anlatıyor eski Ramazanları… Anlatmakla kalmıyor, o geleneğini yine sürdürüyor. Oturduğu apartın da ve işyeri komşuluk örneği sergileyerek.. Onun için bireysel olarak ‘ah eski Ramazanlar’ demese de olur o. Dedim ya yaşatıyor geleneği zaten Gönül abla. Hem yedirmekten son derece keyif alan, size ikram ettiklerini, siz afiyetle yerden daha fazla ne yapabilirim diyen bir ablamız o.

Önceki gün iftar daveti vardı GÜNDEM ailesine.. Hem terzi dükkanı hem de atölyesi diyebilecek olduğum mekanında bizlere öyle güzel iftar hazırlamış ki, son derece muazzam. Kırmızı masa örtüsünün altında beyaz skört örtüden tutunda birbirinden harika yemek lezzetlerine kadar her şey süperdi. Özenle hazırlanmıştı. Üstelik  donatılan masadakiler sadece mideye değil önce gözlere hitap ediyordu. Gönül Hanım’a, gazetemiz ekibi adına bir kez daha teşekkürlerimi sunarken, hem de birbirinden kıymetli evlatlarına en derin muhabbetlerimi, şükranlarımı iletiyorum. Bu teşekkürüm başlıkta da dediğim gibi Gönül Hanım’ teşekkürüm özellikle ve özellikle ‘Gönül’den Ramazan’ı yaşattığı için.. Bu arada kıymetli okuyucular sizlerin de Ramazan’ını yürekten kutlarım. Bir başka konuda tekrar buluşmak ümidiyle…