Ve haklarını alabilmek içinde;

Tam 15 yıldır mücadele veriyorlardı…

Diyorlardı ki;

“Uyar Madencilik şirketinin mağdur ettiği 888 madencinin toplam 25 milyon liralık hakları hesaplarına yatsın.

Kıdem tazminatı, ihbar ve alacakları ücret artık ödensin” diyorlardı…

Diyorlardı demesine de;

Seslerini duyurmak istedikleri kişiler, madencilerin seslerini duysa da ‘duymazlıktan’ geliyorlardı…

Birdenbire ‘sağır sultan’ kesiliyorlardı…

Çünkü kurulu sistem;

Sömürüsünü sürdürmek isteyen patrondan yanaydı…

Yani;

Patron kendisini kollamak isteyenleri siyasal erk yapacak…

Siyasal erkler, kendisine bu fırsatı veren patronu kollayacak!

Ve emekçinin sırtına binilerek, birlikte yol alınacaktı!…

Yok, eğer böyle olmasaydı…

Emekçinin hakları da kollansaydı..

Tam 15 yıldır gasp edilen haklarının peşinde koşar mıydı Somali Maden işçileri…

15 gün değil…

15 ay değil..

Tam 15 yıldır;

“Patronun vermek istemeği emeğimizin karşılığını verin” diyorlar…

“Artık yeter, sabrımız kalmadı.”

“Haklarımızı vermezseniz, Ankara’ya kadar yürüyeceğiz” diyorlar…

Ve takvim yaprakları 4 Temmuz’u gösterdiğinde;

“Yalın-yapıldak yollara düşüyorlar.”

Ve 15 yılın birikmiş umuduyla Ankara’ya geliyorlar…

Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanıyla görüşmek istiyorlar…

Görüşmek istiyorlar istemesine de;

“Bakanlığın önünde eylem yaparlar” tedirginliğini yaşayanlar, bakanlık binasının çevresine yaklaştırmıyorlar…

Ve Bağımsız Maden-İş Sendikasının üyesi de olan işçileri temsilen Genel Başkanları Tarih Çetin’le birlikte 5 kişi temsilci olarak, ilgili kişiyle görüştürülüyor…

Yapılan görüşmeler sonucu, ilgili kişi ilgileneceğine dair söz veriyor.

Ve görüşmeler bittikten sonra umutları bir kez daha sulanıp ve bir kez daha yeşermiş olarak, Soma’ya geri dönülüyor…

Manisa il sınırlarından içeri giriliyor…

Saat; 04. 30 dolaylarında Kırkağaç ilçesine bağlı Bakır Mahallesine yaklaşıldığı sırada ‘sendika başkanının’ arabası takla atıyor…

Ve Bağımsız Maden-İş Sendikasının idealist Genel Başkanı;

Tahir ÇETİN ile birlikte arkadaşı Ali Faik İLTER takla atan özel otomobillerinde can veriyor…

Bu ’emek savunucusu’ ve ele-avuca sığmaz, Bağımsız Maden-İş Sendikasının Genel Başkanı Tahir ÇETİN ve arkadaşının ölümüne sevinenler olmuş mudur bilemeyiz ama…

Arkadaşları 15 yıldır ’emeklerinin karşılığını’ alamamaktan daha çok onlara öncülük eden Genel Başkanlarının ölümüne çok üzüldüler…

Sadece emekçi arkadaşları değil;

Sömürüye ve haksızlıklara karşı çıkan…

Emeği sömürülen her kim varsa onun yanında duran…

Kısacası;

Yüreğinde bir parçacık vicdan kırıntısı olanlarda çok üzüldü mangal kadar yüreği olan bu sendika liderine ve arkadaşına…

Böylesi durumlarda ne denilebilir ki;

Mücadeleniz,

Ve temiz yürekliliğiniz,

Arkada bıraktığınız yoldaşlarınıza ışık olacaktır.

Sizlerde ışıklar içinde uyuyun…

Mekanınız cennet olsun…

Son söz olarak da;

Emeğin düşmanı olan sistemler kahrolsun…