Merhaba sevgili dostlar,
Merhaba değerli canlar,

Şu sıralar,
Atatürk’le uğraşanlar…
Sevenlerini ondan uzaklaştırmak için çapa harcayanlar…
O kadar gün-yüzüne çıkmaya başladı, o kadar belli olmaya başladı ki…

Alenen ve hiç çekince koymadan ne yapmak istediklerini;
Atatürk’ü bu toplumun gönlünden silmeye çalışırken neyi hedeflediklerini!
Bellek-altı düşüncelerini zaman zaman öne çıkararak;
Bazen açıktan, bazen örtülü biçimde ve bazen de gelişigüzel spontane bir şekilde belli etmeye başladılar ki;
Anlamamak için zırdeli olmak gerekir!

Onun için (farkına varmışsınızdır) diye düşünüyorum…
Şu sıralar bu sayfada Atatürk’ü anlatma işini şairlerin dizelerine bırakıyorum.

Örneğin;
Bugünde bu sayfada Şair Hasan Hüseyin Korkmazgil’i konuk etmek istiyorum.

Hani şu (bilmeyenler için) söylüyorum;
Her şiir yazdığında, bileklerinde kelepçe izleri olan Hasan Hüseyin’den..
Hücrelere gire-çıka, damlarda yata-yata ömrünü tüketen şairin bir şiirine yer vermek istiyorum.

Ancak küçük bir paragrafla belirtmeliyim ki;
Az sonra sizlerle paylaşacağım şiirin konusu her ne kadar bundan 40 küsur yıl önceyi anlatsa da…
O günden-bugün hiçbir değişiklik olup-olmadığını da sizlerin yorumuna bırakıyorum…

‘Atatürk Sevgisini’ yüreğinden yitirmeyen ‘Yaşlanmayan Ananın-yaşlanmayan Mektubunda’ ve ‘Mustafa Kemal’i sevenlere’ başlığı altında bakın nasıl dile getiriyor ülkenin sorunlarını yaşlı ana;

“sen hep samsun’a mı çıkarsın ay oğul ay kemal’ım
hele bir de buralara
çık hele bir
çık hele bir
kemal’ım
yol uzak
hane viran
dersen eğer kemal’ım !
dilediğin yere çık
çık hele bir
çık hele bir
kemal’ım !

“gör ki ne haldedir “ey türk gençliği”n
gör ki ne haldedir bursa’da dediklerin
gör ki ne haldedir “bu yurdun efendisi”
sen hep samsun’a mı çıkarsın ay oğul ay kemal’ım
hele birde oralara
çık hele bir
çık hele bir
kemal’ım!

kara deniz derler bir kara derya
abanmış üstüne kozlu’da çocukların
kömürmüdür yürekmidir ocaklardaki
ağıtmıdır figanmıdır bacalardaki
zonguldak zonguldak vurur yüreğim
zonguldar dertlerim günde beş öğün
katarlanır albayraklı cenazelerim
kimi ağlar ekmek ekmek ne bilem
kimi ağlar okul okul ne bilsin
ne bilsin grevi grizuyu sendikayı kemal’ım
ne bilsin yoksul yetim
sen hep samsun’a mı çıkarsın ay oğul ay kemal’ım
hele bir de kömürlere
çık hele bir
çık hele bir
kemal’ım!

kimi kurşun sıkar kimi cop sallar
kan akar okulların kapılarında
defteri kan kitabı kan günaydını kan
böyle mi doğmuştu güneş samsun’dan?
ekmeksizler okul diye meleşir
bir kalemi yedi kardeş üleşir
ölen ölür ölmeyenler ağlaşır
bumuydu beklediğin kurtuluşundan?
sen hep samsun’a mı çıkarsın ay oğul ay kemal’ım
hele bir de okullara
çık hele bir
çık hele bir
kemal’ım!

pamukta tütünde neler dönüyor
demirden petrolden kimler vuruyor
millet ucun ucun akmış gidiyor
“benim bu gidişe aklım ermiyor”
vahdettin döküntüsü fetva veriyor
“derdim çoktur hangisine yanayım?”
hangi bir kurbana ağıt düzeyim?,
ne yöne gittik geldik bu yana
bu kuyudan hangi yöne bakayım?
kemal’ım kemal’ım tatlı kemal’ım
sen hep böyle heykelde mi durursun?
sen hep böyle nutuk’ta mı durursun?
sen hep böyle samsun’a mı çıkarsın ay oğul ay kemal’ım
hele bir de kahvelere ırgat pazarlarına
hele bir de zindanlara
çık hele bir
çık hele bir
kemal’ım!

yazın gel güzün gel zemheride gel
zemheri soğuk dersen
kemal’ım
azıcık beride gel
gel de anlasınlar kimin kemal’ısın
ağanın mı beyin mi beyoğlunun mu
yoksa benim gibi emekçinin mi
gel hele bir
gel hele bir
gel de anlasınlar sen kimin kemal’ısın
gel de bir gör hele hallerimizi
kimler çalıp çırpar ellerimizi
yunus’lu Pirsultan’lı dillerimizi!
sen hep samsun’a mı çıkarsın ay oğul ay kemal’ım
hele bir de her yere
çık hele bir
çık hele bir
kemal’ım

çık ki her yer samsun olsun kemal ‘ım
çık ki her yer samsun olsun kemal’ım!
————————————————
Eeeee!
Kırk küsur yıl öncesiyle, günümüz arasında herhangi bir değişiklik tespit edebildiniz mi?

Hani ben pek fazla değişik bir şey göremedim de, onun için size soruyorum…
Hatta çok ısrar ederseniz;
İleriye değil, daha da geriye gittiğimizi söyleyebilirim ve de söylüyorum…

Buyurun…
Belki siz farklı düşünüyorsunuzdur…
Söz sizin…