Ne güzel atasözü değil mi? Çok da mana içeren bir söz. Hem bu atasözünün  anlamını açıklayarak konuya açıklık getirelim.

İnsan yaşlansa bile, iki özelliği genç kalır: Gelecekte yapmayı tasarladığı şeyler ve tutkuyla bağlı olduğu dünyalık değerler.

İnsanın sevdiği şeye karşı olan hırsı ölünceye kadar sürer.       Benim için de bu medya öyle bir şey…Hatta bazen kendi kendime, haşa dünyaya bir daha gelsem ben medyacı olmak isterim derim.

Seviyorum işimi,seviyorum yazmayı..Ne bilim çeşitli yerler çeşitli konu  ve konuklarla yaşam güzel yaa.Üstelik bir de yaptığınız  başarılı bir çalışmanın karşılığı olarak karşı taraftan tebrik yada  olumlu yanıt aldınız mı değmeyin keyfine!

Ve yine o iş bir tarafa,insanlarla iletişim çok  güzel aslında.Onların sevinçlerine,hüzünlerine kimi zaman da heyecanlarına  ortak olmak.Düşünsenize aslında hayatın tadı bu şekil çıkmaz mı?

Bir de bunları renklendiren olumlu veya olumsuz teveccühler.. Olumlu demiyorum sadece,olumsuzu da dahil ediyorum.Neden,çünkü insanlar  özeleştiriye açık olmalı.Ben başkasını bilmem,bizzat ben açığım.

Lakin edeb-i lisan çerçevesinde herkes hür ifadesini beyan  etmekte özgürse(ki doğrusu da o) istediğini söyleyebilir veya düşünebilir.

Sadece güzel haber yaptığımızda elimizi sıkıp tarafımızda olanlar mı. Yooo asla aksine her türlü görüş ve düşüncelere  kapımız açıktır. Rasyoneliz rasyonel olmak durumundayız. Bu konuları neden konuştuk diye sorarsanız bilmiyorum aslında. Belki de klavyemin bana “Önündeyim ne yazarsan yaz” dediğinden olsa gerek yazdım işte.Yine kendime dönecek olursam  başlıkta da dediğim gibi “Horoz ölürmüş de gözü yine de  çöplükte kalırmış.”Ben ve benim gibi mesleğini delice sevenlere selam olsun.

Haaa bu arada satılmış kalemlere gitmesin selamım!…

Allah’a emanet olun…