8 Mart 1857 tarihinde;

Amerika’nın New York Kentinde…

Çalışma koşullarının düzeltilmesini isteyen;

Düzeltilmediği için greve giden…

Greve gittiği bir fabrikada polisler tarafından kapıları kilitlenen…

Ve çıkan bir yangın sonucu 120 kadının cayır cayır yandığı gelir aklıma…

Emekçi Kadınlar Günü gelince;

Bundan yüz-küsur yıl önce…

Yani, 1921 yıl tarihinde;

Bir yandan emperyalist işgal güçlerine karşı savaşan…

Bir yandan da ‘8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Gününü’ unutmayan kadınlar gelir aklıma…

Emekçi Kadınlar Günü denilince;

‘8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Gününün’ tarihçesini bilmeyen…

Böyle bir günün olduğunu sadece uzaktan dinleyen…

Ve her yorgun düştüğünde;

“Ne zaman bitecek benim bu başımın çilesi” diyen anam ve anam gibiler gelir aklıma…

‘Emekçi Kadınlar’ denildiğinde;

Yaşadığım ülkenin dört-bir köşesinde…

Kendisinin rahat yaşamasını öteleyen;

Ömründe bir kerecik olsun gün-yüzü görmeyen…

Sadece ve sadece çocuklarının güzel yaşaması için didinen…

Tarlada-tabanda, bağda-bahçede çalışan elleri nasırlı kadınlar gelir aklıma…

Ne zaman ‘8 Mart Emekçi Kadınlar Günü’ denilse;

Fabrikalarda emeğinin karşılığını alamayan kadınlar…

Hiçbir sosyal güvencesi olmadan dört-mevsim, ülkenin dürt-bir yanını dolaşan ‘mevsimlik işçi’ denilen kadınlar gelir aklıma…

‘Emekçi Kadınlar’ denildiğinde;

Kocasını her gün toprağın yüzlerce metre derinliğine gönderen…

Ve sağ-salim eve dönene kadar koçasını dualarla bekleyen…

Maden emekçilerinin ‘kahır yükünü’ taşıyan kadınları gelir aklıma…

Ne zaman ‘8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’ kapıyı tıklatsa;

Aklıma birdenbire sınıfta öğrencilerine ders veren idealist genç öğretmenler ve eğitimciler gelir aklıma…

‘Emekçi Kadınlar Günü’ denilince;

Kendi çocuklarından çok, ömrünü öğrencileri için adayan ‘beyaz tebeşir saçlı’ eğitim emekçisi kadınlar gelir aklıma…

Her ‘8 Mart’ geldiğinde;

Başkasını sağlığına kavuşturmak için, kendi sağlığını bu yolda tüketen ‘sağlık emekçisi kadınlar’ takılır düşünce çengelime…

‘Emekçi Kadınların’ bulunduğu alanları ve hafıza odamızda kalanları hızlandırarak sıralayacak olursak;

İster devlet sektöründe olsun, ister özel sektörde…

Artı değerler üreten büroda çalışan emekçi kadınlar…

Özgürlük ve demokrasi mücadelesinde veren kadınlar…

Mücadele sırasında doğurduğu insanlar tarafından coplananlar!

Ters kelepçe takılarak tutuklananlar…

‘Gözaltına alıyoruz’ diyerek kodese tıkılan kadınlar gelir aklıma…

‘Emekçi Kadınlar Günü’ denilince;

Cehennem sıcağının altında nasırlı elleriyle pamuk toplayan kadınlar….

Açgözlü patronlara karşı;

Gece-gündüz yaşam alanlarını savunan…

Güzelim doğamızın tahrip olmasına karşı çıkan…

Başında beyaz çemberi, belinde peştamalı ve şalvarlı kadınların ortaya koyduğu ’emek’ geliverir aklıma…

‘Emekçi Kadınlar’ denilince;

Çocuklarının ‘bedel parasını’ bulamadığı için oğlunu kirli savaşlara gönderen analar…

“Oğlun şehit oldu” denildiğinde ağıt yakan analar gelir aklıma…

Birde güncel ve sıcak bir örnek verecek olursak;

Hırsızların ve hırsızlara ortaklık yapanların inşa ettikleri binaların bir deprem sonucu çökünce enkaz altından çıkamayan…

Hala betonların altında yatan…

Cansız bedenleri molozlarla birlikte taşınan ve sağlığında emeği çalınan kadınlar geliverir her nedense aklıma…

Özetlersek;

Bugün; 8 Mart…

Bugün; Dünya Emekçi Kadınlar Günü…

Yılın bu önemli gününde;

Asalak yaşamayı reddeden…

Her alanda gücü yettiğince üreten…

Emek paydasında birleşen tüm emekçi kadınların bu özel gününü kutluyorum…