Artık kuşlar özgür kırık tüm kafesler,

Arş’a ulaşıyor yerden göğe nefesler.

Bilmediğim gezegenlerden bu sesler,

Ve ben bu Dünya’dan, dünden çoktan gittim.

Geri dönmez artık uçan  sevda kuşları,

Şafaklarda çağıldar hasret türküleri.

Dökülür bir bir kırmızı gül yaprakları,

Ve ben bu sevdadan, önden çoktan gittim.

Uzaklardan gelen Leyla’nın senfonisi,

Yıldızlar düşüyor karadeliğin kursağına.

Leyl-i ebed, leyl-i fecre hasret durma,

Ve ben bu canan/dan, hepten çoktan gittim.

Üşüyor yüreğim, kızgın lav içinde,

Kelebeği özlüyorum uzak baharda.

Çocuksu sevinçler var hep aklımda,

Ve ben bu zamandan, an/dan  çoktan gittim.

Uğuldayan çöl rüzgarları savurur,

Eriyen cesetler kum olup kaybolur.

Baharda özlerim hep baharı yoktur,

Ve ben bu canımdan, tenden çoktan gittim.

Anladım ki duasız yerden şer gelir,

Kafile kafile boş beşer gelir.

İnsanoğlu doğru değil şaşar gelir,

Ve ben bu halimden, benden çoktan gittim.

GÜLÜMSE

Şu Dünya’nın otu çöpü,

Bir gün gelir biter hepsi!

Boştur sevgiden ötesi,

Dile şükür gerek zikri.

Ben yazarım acizane,

Sözüm en önce kendime.

Sevgiyi de hep kardeşçe,

Bölün bütün meclislere.

Gönül gözünü kullanın,

Nefes alıp hazırlanın.

Hep sevgilerde yaşlanın,

Özündedir sevgi Hak’kın.

El uzat sen zayıflara,

Hakir görüp te kınama.

Zarar verip te ağlatma,

Kıyma o  güzel canlara.

Akşam yatıp, gece uyku,

Sabah uyandıran yok mu?

Yüzyıl yaşasan çok mu?

İki yolun var eğri, doğru.

Hemen yüzün kaldır göğe,

Şükr’eyle yüce Rab’bine.

Durma vakit varken öyle,

Hadi sevgiyle gülümse!

FINDIKLAR GİBİ

İşte bak gönlümün has bahçesi bu,

Öbek öbek açmış çiçekler dolu.

Dallar yaprak yaprak meyveye durdu,

Gönül yeşillenir fındıklar gibi.

Mavi ile yeşilin dansıdır bu,

Gök ve yer bakışır asırlar boyu.

Yer çiçekler sunar, gök sular onu,

Gönül filizlenir fındıklar gibi.

Mevsim hep bahardır kışlarda bile,

Dalında öten o kuşlarda bile.

Çiçek çiçek o bakışlarda bile,

Gönül gülizlenir fındıklar gibi.

Sevdalı duruşu asildir onun,

Bir sorsak halini nasıldır onun?

Menekşe, laleler fasıldır onun,

Gönül nazendedir fındıklar gibi.

Özlemle saklandı karlar altında,

Umudun Sevdası yaşar kalbinde.

Yeşilin her tonu günün birinde,

Gönülden özlenir fındıklar gibi.

Fındıklar altında çiçek cümbüşü,

İnsana yaşatır hayalle düşü.

Nefes nefese bir, bahara koşu,

Gönül heveslenir fındıklar gibi.