Vay be!
Her sabah acı bir haberle uyanılır mı?
Uyanılıyor’muş demek ki..
Her gün bu sosyal paylaşım sayfalarında;
İnsan sevdiklerinin ölüm haberleriyle karşı-karşıya gelir mi?
Geliniyor’muş demek ki…
Daha dün şöyle bir başlık atıp, acı bir haberi paylaşmıştım;
“Ya kalp krizi vuruyor
Ya da Korana virüsü öldürüyor” diye.
Bugün sevdiğimiz bir kişinin daha acı haberiyle güne başladık;
“Bir kalp krizi sonucu İsmail Bektaşoğlu(nun sevgili eşi;
Sevgi Çetin Bektaşoğlu yaşamını yitirdi”
Öğrencilerimizdendi..
Giresun Milli Eğitim Müdürlüğü personellerinden idi..
Emekliydi..
Emekli olduktan sonra;
Giresun merkezde Kahvaltı Salonu açmıştı..
Tam işlerini düzene koymuştu ki;
O malum sinsi hastalığa yakalandı..
Bu ‘yenilmez’ denilen hastalığı yenmişti Sevgi..
Fakat onu yendi yenmesine de;
Bu seferde hiç beklenmedik bir zamanda ‘kalp krizine’ yenik düştü…
Halbuki bu sıralar herkes ‘Korana canavarından’ korkuyordu…
Hatta korkudan dışarı çıkmıyordu..
Ya karantina da saklanıyor, ya da evlere saklanıyordu..
Demek ki Azrail şu sıralar insanları makasa aldı..
Adeta devriye geziyor!
Katil Korana Virüsü ile öldüremezse;
Bir punduna getirip ‘kalp kriziyle’ alıp götürüyor..
Aaahh Sevgi ah!
Adın gibi sevgi doluydun..
Neşe doluydun..
Demek sende yola çıktın gidiyorsun ha?
Hemde kimselere “hoşça kalın” deme fırsatı bulamadan..
İşin en kötü tarafı da; evlerde hapis kaldığımız için Korana denilen canavar seni uğurlamak için kapıya çıkartmıyor bizi!
Bu durumda ne yapılır ve ne denebilir ki;
Güle güle git Sevgi, güle güle git..
Yolların ışık, mekanın cennet olsun…
Geride bıraktığın; sevgili eşin ve çocukların olmak üzere tüm sevenlerinin başı sağ olsun,,
Işıklar içinde uyu..