Hemde öylesine güzel paylaşıyorlar…
Öylesine güzel paylaşmak istiyorlar ki;

“İşte bizin dünden arta kalan ortak mutluluğumuz” dercesine…
Ve yüzlerine düşürdükleri anlamlı tebessümlerle…
Sanki kendilerini unutanlara sitem gönderircesine;

Ve düşündüklerini yüksek sesle dillendirmek istemeseler de…
Düşündüklerini içinde saklayıp nezaket gösterseler de..
Yüzlerine düşürdükleri birliktelik kültüründen gelen o ortak mutluluk dışarıya o kadar belirgin yansıyor ki…
(Tıpkı birinci görselde paylaştığım ortak-koro- mutluluğu gibi)

Zaman bir su gibi akıp geçince nasıl bir iç geçirilirdi;
“Vay be!”
“Demek o günler de vardı ha!”
“Ne günlerdi be!”
“Eskiden televizyonlar pek yaygın değilken, futbol maçları daha heyecanlıydı gibi geliyor bana.”
Niye derseniz;
Çünkü bugünkü gibi televizyonlarda yediden-yetmişe bu kadar çok futbol yorumcusu yoktu…
Herkes kendi anladığı şekilde yorumlar ve daha maça gitmeden, tribünlere çıkmadan yaşardı futbol heyecanını…

Örneğimizi (eski) Giresunspor üzerinden yapacak olursak;
“Acaba bugün sahaya ilk !!’de kimler çıkacak?”
“Sol açıkta kim oynayacak?”
“Sağ kanatta hangi oyuncu yer alacak?”
“Acaba gollere kimler atacak?” gibi…
Buna benzer tahminler yürütülür…
Ve daha tribünlere çıkıp oturmadan heyecan başlardı…

Maç saati yaklaştıkça kalpler kütü-küt atmaya başlar!
Derken, hiç beklenmedik bir anda ilk 11 tünelden sahaya çıkar.
Hep birlikte her iki tribünü de selamlar…
Sonrada ısınma hareketlerine başlardı…

Eğer tribündeki taraftarın sevdiği futbolcu ilk 11’deyse taraftarın keyfi bir başka olurdu vesselam..
Her neyse…

Hafızalarda öylesine iz bırakan futbolcular vardır ki; sahalarda bıraktığı olumlu ‘izler’ olduğu gibi gündelik yaşamının içerisinde de olumlu ‘izler’ bırakan ve birçok genç futbolcuya örnek olan futbolcularda vardır…
Tıpkı bir zamanlar sevenlerinin gönlüne taht kuran Giresunspor futbolcusu Hüseyin KASAP gibi…

Bir başka ifadeyle, yani sevenlerinin yakıştırdığı Kasap Hüseyin, futbol sahalarındaki üretkenliğini gündelik yaşam içerisinde de emeğini taçlandırarak yaşayan enden futbolculardandır…

Ki; futbolu bıraktıktan sonra kendisine bir küçük bir Kamyonet almış ve Sebze Hal’inden-Manava…
Manavdan-bakkallara kadar kamyonetiyle sebze taşımıştır…

Yaşı ilerleyince bu ‘sebze taşıyıcılığını’ bırakıp, Gazi Caddesi üzerinde -daha çok çocuklara yönelik- pişmiş mısın satıcılığı yapmaya başlamıştır..
Ve hala da bu işe devam etmektedir…

Şimdi topu bu kadar uzun sürüp çizgiye indirdikten sonda artık son hareketi yapma zamanı gelmiştir düşüncesinden hareketle bende sohbetimizi sonlandırmak için son hareketi yapacak olursam;
Türkiye Futbol Antrenörleri Derneği (TÜFAD) Giresun Şubesi yapması gereken güzel etkinlikler yapıyor…
Antrenör Yetiştirme Kursları düzenliyor…
Futbol ile ilgili Eğitim Seminerleri düzenliyor…
Her yıl 19 Mayıs Gençlik ve 20 Mayıs Şenliklerinde belli konular üzerine etkinlikler düzenleyip öne çıkarıyor…

Ve bütün bunları yaparken de, yaptığı etkinliklere bir isim veriyor.
Yani bir zamanlar canı-yürekten alkışladığımız futbolcuları sıraya koyarak onların isimlerini veriyor.

Tıpkı bundan önce Kaptan Erol Pamuk’un ismini bir etkinliğe verdiği gibi…
Tıpkı kaleci Kaya Karaahmet’in ismini verdiği gibi…

Şimdi de yaptığı seminerin adını; “Hüseyin Kasap-Sürekli Antrenör Gelişim Semineri’ ismini verdiği gibi…

Bu anlamlı ve güzel semineri özetleyerek sonlandıracak olursak;
TÜFAD Giresun Şubesi güzel etkinliklerin altına imza atıyor…
Hatta atmakla kalmıyor; futbola hizmeti geçmiş değerlerini de unutmak istemiyor…
Siz değerli sayfa arkadaşlarım ne düşünürsünüz onu bilemem ama ben böylesine güzel etkinlikleri yürekten alkışlıyorum…
Ve yürekten kutluyorum…

İyi ki böylesi güzel şeylerde oluyor…
Yorgun yüreğimiz yeniden diriliyor!…

NOT: (Görsel fotoğrafları İsmail Tataroğlu’ndan alınmıştır.)