Sezonun geneline bakıldığında takımımız savunma kurgusuna dair her şeyi eksiksiz yaptığı söylenilebilir. Toplanan puanların büyük çoğunluğu da savunma başarısından kaynaklanıyor. Fakat son iki maçta yaşananlar savunmanın çözüldüğünün ilanı oldu. Her iki takımın da teknik ekibini tebrik etmek gerekiyor. Zira Giresunsporumuzun en kuvvetli olduğu alanı tarumar ettiler ve ezber bozdular. Son iki maçta takımımız alan ve adam paylaşımında çok bariz hatalar yaptı. Özellikle Kasımpaşa maçında yediğimiz goller incelendiğinde markajındaki oyuncuyu takip etmeyen Giresunspor orta saha elemanlarını görebilmek mümkün. Peki neden rakibi takibe devam etmedi oyuncularımız? Sorunun cevabı aslında en büyük problemi oluşturuyor. Giresunsporumuz sezon başından beri bloklar arasındaki mesafeyi azaltarak yani oyunu daraltarak savunma yapıyordu. Bu sayede alan paylaşımında hata yapan savunmacının yerini hemen yanındaki eleman dolduruyordu. Son iki maçta Giresunsporun oyuncuları arasındaki mesafe açıldı ve oyun çokça genişledi. Savunma ve hücum elemanları arasındaki mesafe epey açılırken bağlantıyı sağlayacak orta saha elemanları çok geniş alanda mücadele etmek zorunda kaldı. Orta saha elemanları atletik ve mücadeleci özellikle olmadıkları için top kapma mücadelesinde ve pas dağıtımında başarısız olan orta saha oyuncularının eksiklikleri gol pozisyonları ile neticelendi. Büyük boşluklar veren takımımıza karşı rakipler, neredeyse her atakta pozisyon buldu ve son iki maçtan takımımız hezimetle ayrıldı.
Kasımpaşa maçı özeline bakıldığında erken sayılabilecek bir dakikada öne geçen takımımızın, sezonun genelinde olduğu gibi iyi savunma yapmasını ve skoru koruyarak 6 puan değerindeki maçı kayıpsız atlatmasını beklemiştik ki çabucak cevap veren rakip, adeta “Hiçbir şey umduğunuz gibi gitmeyecek!” mesajı verdi. Özellikle sol kanadımızı etkili kullanan rakip, kendi sağ kanadından etkili kanat hücumları gerçekleştirerek farka koştu. Bununla birlikte savunma arkasına atılan paslara tepki vermekte yavaş kalan Alexis yenilen gollerde hata yapan oyunculardan biriydi.
Kasımpaşa maçında takımımız hücum etkinliklerinde de beklenileni veremedi. Bajic gibi santrafora sahip takımın kanat organizasyonları ile pozisyon bulmasını beklerken takımımız Kasımpaşa kalesinde böyle organizasyonlarda tehdit yaratamadı. Buna rağmen Giresunsporumuzun cılız tehditlerinde de Bajic kendisinden beklenileni yaptı ve klasına yakışır şekilde değerlendiremedi. Ofsayt kuralından ve zamanlamayı doğru ayarlamadan bihaber olan Bajic, hâlâ bu takımın en tartışılan ve en skorer oyuncusu.
Maçla ilgili belirtilmesi gereken hususlardan biri de sahadaki oyuncuların vurdumduymazlık seviyesi olabilir. Zira oyuncular sanki sezonun son maçıymış ve takımımız amaçsız kalmış gibi oynuyordu. Belki futbolcular yedek kulübesindeki yoksulluğu gördüklerinden rehavete kapılmışlardır. Belki de maaşlarında gecikme yaşanıyordur. Bilemiyoruz.
Giresunspor bu mağlubiyetle ateş hattına gerilerken yaşanan gelişmeler düşünüldüğünde yeşil-beyazlı camia ve şehrimiz için tehlike çanlarının çaldığı aşikâr. Kulübün maddi durumu, menfaat kavgaları, siyasi çekişmeler, transfer yasağı ve maaş gecikmelerinin üstüne bir de seçimli kongre kararı alan yönetim; Giresunsporun mezarına son kürek toprağı atmış gibi görünüyor. Çok uzaklaşmadan yanı başımızdaki komşumuz Ordu ve Orduspor camiasından örnek almazsak bu yolun sonu asla kurtulamayacağımız bir düşme periyoduna gireceğimizi gösteriyor. Tüm bu olumsuz tabloya rağmen kulübümüzü menfaatsiz seven birilerinin çıkacağına inanmak istiyoruz.
Giresunspor, muhteşem sahil şeritli formasıyla çıktığı Kasımpaşa deplasmanından “İstanbul deplasman değildir!” sloganıyla kendilerine ayrılan tribünü dolduran ve kötü oyuna rağmen desteğini esirgemeyen cefakâr taraftarının önünde doğrudan rakibine farklı kaybederek kümede kalma yolunda ağır yara aldı. Umarız bu mağlubiyet sezonun kalanı için kırılma maçı olmaz ve Giresunsporumuz yaklaşık yarım yüzyıl sonra çıktığı Süper Lig’den düşmez.
Güzel günler göreceğimiz inanıyoruz ve umut ediyoruz. Dualarımız ve çabamız hep daha iyi olmak için.
