Merhaba sevgili dostlar,

Merhaba değerli canlar,

Günlük gazete okuma alışkanlığınız var mıdır, yok mudur?

Varsa, hangi gazeteleri okumayı tercih edersiniz?

Sayfası ve reklamı bol olan gazeteleri mi okursunuz?

Yoksa internet sayfasına mı girip okursunuz onu bilemem…

Eğer emeğe saygı duyuyorsanız…

Düşünsel olarak emekçinin yanında durmayı düşünüyorsanız…

Kısacası;

Sömürü sistemiyle palazlanan patronlara karşı çıkıyorsanız…

Kalemini satan, çanak yalayan ‘yalaka’ gazetecilerden nefret ediyorsanız…

Ve bunların tam tersine;

Halka gerçekleri anlatmak için kalemini satıp kiralamayan ve bu yolda gerekirse hayatını ‘bedel’ olarak ödeyen gazeteciler üzerine sohbet yapacağız bugün…

Yani;

’10 Ocak Çalışan Gazeteciler Gününün’ nasıl ortaya çıktığını kısaca siz değerli sayfa ve sohbet paydaşlarıma dilimin döndüğü kadarıyla anlatmaya çalışacağım…

Yıl; 1950’li yıllardır…

‘Yeter Söz Milletindir’ diyenler iktidardır…

İktidar koltuğuna oturanlar;

‘Hür Basın Olacak’ naraları atarak koltuklarına oturmuşlardır…

Ve dönemin ‘başbakanı’ Menderes, bu sloganla öne çıkan ‘basın’ patronlarıyla siyasi flört yapmaktadır!.

Yıl; 1956’lı yıllar…

Basının desteğiyle egemenliği eline alıp, koltuğunu iyice gömülen siyasi iktidar, bu kez hem ‘basın’ dünyasından ve hem de işitsel yayın yapan radyodan rahatsız olmaktadır…

Ve hemen bir çözüm yolu aranır;

Önce gazeteler üzerinde baskı ve tahakküm kurmaya çalışılır…

Halkı doğru bilgilendiren ve köşe yazarlarına baskı ve caydırıcı kovuşturmalar yapılır…

Yıl; 1957’li yıllardır…

Polis, muhalefet liderlerinin gezilerini izleyen muhabirleri copla terbiye etmeye çalışır!

Doğru haber yapan gazetelere cezalar yağdırılır…Vs. Vs…

Ve bu ‘baskıları’ yapan iktidar, yapılan bu zulümleri de şöyle gerekçelendirir;

“Kötü niyetle ve özel maksada dayanan yayında bulunmak…

Devletin veya hükümetin dışarıdaki itibar ve nüfuzunu kıracak şekilde asılsız, mübalağalı veya özel dayanan haberin dışında yayınlanmasına sebep olmak” diyerek;

Halkı ve kamuoyunu bu yalan gerekçelerle bilgilendirir…

Yıl; 1960’lı yıllar…

Menderes dönemi yapılan ihtilalle bitmiştir…

Ve onun yerine 1961 Anayasasını yazanlar-çizenler gelmiştir…

Yönetsel gücü elinde bulunduran erg;

Çalışan gazetecilerin emeğini savunmak için ‘212 Sayılı Fikir İşçileri Kanunu’ diye bir kanun çıkarır ve yürürlüğü koyar…

Ancak çıkarılar bu kanundan;

Gazete patronları çok rahatsızlık duyar…

Üç gün gazete çıkarmamak için boykot yapar…

Bu öne çıkan gazeteler şunlardır;

Akşam-Cumhuriyet-Dünya-Hürriyet-Milliyet-Tercüman-Vatan- Yeni İstanbul ve Yeni Sabah Gazeteleridir…

Ve bu gazetelerin patronları üç gün ‘gazete çıkarmama’ boykotu yapar yapmasına ama;

Gazetenin çalışan yazarı-çizeri ve tüm emekçileri bir araya gelir…

Kendi emekleri ve birliktelikleriyle üç gün ‘BASIN’ isimli siyah-beyaz gazete çıkararak okuyucularını gazetesiz bırakmaz…

Yaşanan bu olay;

10 Ocak tarihleri sürecinde yaşandığı için, o günün İstanbul Gazeteciler Sendikası ’10 Ocak’ tarihini ‘Çalışan Gazeteciler Bayramı’ olarak ilan eder…

1971 Askeri Muhtıradan sonra ise ‘Çalışan Gazeteciler Gününe’ dönüştürülerek yol alır…

Özetlersek…

Bu olayın bizatihi öznesi olan o günün gazetecilerinin dile getirdiği bu şu sözle özetlemek isterim;

“Gazete çıkarmak çorap fabrikası işletmeye benzemez…

Basın bir kamu hizmetidir.” diyerek tarihe not düşüyorlar…

Ve bu sözden cesaret alarak bende diyorum ki;

Herkes kendine bir gazeteci rolü üstlenir ama kaleminin kimselere kiralamayan ve satmayan gazeteci Uğur Mumcu gibi olamaz…

Herkes kendine ‘gazeteci’ sıfatını yakıştırır ama;

Gencecik yaşında gerçek haber peşinde koşan Metin Göktepe gibi polisler tarafından derdest-edilip ve öldürülmeyi her gazeteci göze alamaz…

Herkes kendine ‘gazeteci’ diyebilir ama;

Doğruları yazı-konuştuğu için Hırant Dink gibiler…

Abdi İpekçi ve Çetin Emeç’ler gibi olmayanlar sokak ortasında güpegündüz vurulmazlar!…

Son paragraf;

10 Ocak tarihi ‘Çalışan Gazeteciler Günü’ olarak kutlanıyor…

Çağdaş Gazetecilerin verilerine göre 2022 yılında;

Bir yıl boyunca 33 gazeteci tutuklanmış, 72 gazeteci gözaltına alınmış…

Gazeteciler ve basın kuruluşlarından 174 dava açılmış..

Bu gazete çalışanlarından 40 gazeteci hapis ve para cezası almış..

61 gazeteci işini yaparken polisiye ve toplumsal baskılara maruz kalmış…

Ve bütün bunlara rağmen;

İşini meslek idealizmiyle yapan ve gerekirse yürüdüğü yolda ölümü göze alan tüm ‘gazete çalışanlarının’ ve emekçilerinin bu özel günü onlara kutlu ve mutlu olsun…