Henüz 12 Eylül Darbesi yapılmamıştı…

Yani, daha bizi sağa-sola savurmamıştı…

Dereli merkezde öğretmenlik yaparken;

Benim küçücük bir ‘Hobi Atölyem’ vardı…

Mesai dışında zaman artırır;

Atölyemde amatörce tuval yağlıboya resimler yapardım…

Hatta ilçede yeni işyeri açan garibanların bir veya iki kutu yağlıboya karşılığı tabelalarını yazardım..

Hafızam beni yanıltmıyorsa;

Sanırım 1978-79 yılları filandı…

Ve lisede (dışarıdan ücretli olarak) dersine girdiğim çok yetenekli bir öğrenci vardı…

Gördüğü her objeyi hatasız bir şekilde çizerdi…

Bu sevimli öğrencinin adı Cengiz KÖZEN’di…

Cengiz bir gün hobi atölyeme gelip;

“Hocam, sizin yağlıboya resim çalışmalarınızı bende izleyebilir miyim?” dedi…

Ve benim de;

“Tabi izleyebilirsin” onayımı aldıktan sonra, Cengiz adeta yatıp kalkmaya başladı benim amatörce çalıştığım Hobi Atölyesinde…

Yaklaşık iki yıl;

Hem lisede resim dersine girdim…

Ve hem de Hobi Atölyemde Cengiz’le birlikte resimler çizdim…

Derken 12 Eylül Darbesi oldu;

Anayı-kuzusundan, öğretmenini-öğrencisinden ayırıp, bizleri adreslerimizi kaybettirmek istercesine dört-bir yana savurdu…

Ve yıllar araya duvar örünce de;

İnsan sevdiklerini unutmak istemese de…

İstem-dışı olarak birbirini unuttu…

Her neyse…

Sözü şuraya getirmek istiyorum;

Çok sevdiğim Cengiz KÖZEN öğrencimle hiç yüz-yüze görüşmeyeli 45 küsur yıl geçmiş…

Ve meğer yüz-yüze görüşmekte kısmet değilmiş…

Bundan yaklaşık sekiz ay önce;

Yani 22 Haziran 2022 tarihinde…

Cengiz’in sosyal medyada -kızıyla ilgili- bir paylaşım nedeniyle ve sadece ‘yazı diliyle’ paylaştığı resmin altına şöyle yazmışım;

“Güzel kızımız resim öğretmeni olduğuna göre, yeteneklerini senden almış Cengiz’ciğim…

Aklımda kaldığı kadarıyla sende güzel resim yapardın…

Her neyse…

Genç Resim Öğretmenimizi tebrik ediyor, başarılarının kesintisiz bir şekilde sürmesini diliyorum” yazmışım…

Öğrencim Cengiz KÖZEN’ de bana şu yanıtı vermiş;

“Çok teşekkür ederim sevgili hocam…

Resim dersini sevmemde ilk siz bana önderlik yapmıştınız…

Hatta bir ara yanınızda çalışmıştım…

Kısa bir süre sonra ayrılmıştık Dereli’den…

Sizden öğreneceğim çok şey vardı ama kısa sürdü…

Saygı ve sevgilerimle” diye karşılık vermişti sosyal medya sayfasında…

Kırk-beş küsur yıl geçtikten sonra;

Sevgili Cengiz ile ( o da yazı diliyle) bu kadar bir görüşmemiz oldu…

Ve dün 22 Şubat 2023 tarihinde;

Mesleğinin 37 yılında ebediyete yolcu ettik sevgili Cengiz’i…

12 Eylülden sonra kendisiyle hiç görüşemedik ama;

Sevgili eşi ve kızlarıyla onu son yolculuğuna uğurlarken tanıştık…

Babaları Cengiz’e duydukları acıları birlikte paylaştık…

Benim için acının bir başka şeklide şurası;

Bundan iki yıl önce -benim bir küçüğüm- sevgili kardeşim Necdet’i de 23 Şubat tarihinde ebediyete yolcu etmiştik…

Bu durumlarda ne denebilir ki;

Yıldızlar yoldaşı, mekanları cennet olsun…

Işıklar içinde uyusunlar…