Bir gün öleceğiz ve yaptığımız her şeyin hesabını Yüce Allah’a vereceğiz.  Şayet Allah’ın varlığına inanıyorsak bunun böyle olacağına da inanıyoruz demektir.

Bir gün öleceğiz ve yaptığımız her şey karşımıza eksiksiz çıkacak. İnsanlara kötülük yapmışsak hesabını tastamam göreceğiz (Zilzal Suresi, 99/8). İyilik yapmışsak karşılığını ona göre eksiksiz, hatta daha fazlasıyla alacağız (En’am Suresi, 6/160).

İyilik yapmak insanı insan yapar. İyilik yapmak insanın fıtratında vardır. Çünkü hiçbir insan doğduğunda kötülük yapma fıtratında doğmaz. Her insan masum doğar. (Rûm Suresi, 30/30; Hucurât Suresi, 49/7)

Peki, insanlar kötülük yapmayı nasıl öğrenir?

Büyüdükçe masumiyetini nasıl kaybeder?

İnsan hep masum halini koruyamaz mı?

İnsan nasıl oluyor da hayvandan bile daha zararlı bir hale gelebiliyor?

Hayvanlar bile hayvan olduklarının farkında iken, insanlar neden insan olduklarının farkında olmuyorlar?

Bir hayvan fıtratının gerektirdiği şekilde davranıyor ve insanlaşmıyor da, bir insan fıtratının gereğinin dışına çıkarak bir hayvandan bile nasıl daha vahşi olabiliyor?

İnsana dair ne çok sorular var. Çünkü insan, dünyadaki en zararlı varlıktır. Dünyadaki bütün kötülükleri, bütün anlaşmazlıkları insanlar çıkarır. Hayvanların kötülükler ve savaşlar çıkardıklarına şahit olunmamıştır.

İnsanı insandan yine insanın kendisi soğutur. İnsan, insanı insan denen varlıktan uzaklaştırır. İnsanın güvenini yine insanlar kırar.

Bazı insanlar hayvanları boşuna sevmiyor. Zira hayvanlar, insanlar kadar zararlı varlıklar değildir.