Altı yıldır bu meslekteyim.

Öncelikli görevimiz;

Yolcuların güvenliği ve rahatlığı..

Şirketten-şirkete koşullar çok değişiyor.

Asıl sorun burada…

Kimi şirketler daha kurumsal ama…

Kimisi meslek tanımının dışında işler yüklüyor…

Önceki şirketimde çok kötüydü şartlar.

13 Saatlik uçuşlar yapıyorduk.

O kadar uzun uçuşların ardından servisleri bekliyorduk saatlerce.

Limitlerin üzerinde uçuyorduk ama kağıtlara yansımıyordu bu…

Şirket bunu genel bir alışkanlık haline getirmiştir.

İzin günlerimizde nöbet tutmadığımız halde, arayıp uçuş tebliği ediyorlardı…

Kabul etmek zorunda kalıyorduk..

Çünkü İŞTEN ATILMA korkumuz vardı…

Kabin memurlarına değer verilmiyor…

Sektör içinde sektördekilerden sürekli darbe yiyoruz.

Kaptanlar, kadın kabin memurlarının sürekli kendilerine yazdığını düşünüyor…

Sadece kokpit ve kabin üzerinde değil, her çalışma ortamında ast üst ilişkisi olan yerde kadınları elinin altında diye düşünüyorlar…

Çok sorun yaşıyoruz…

Keşke anlatabilsem…

Ama sözleşme gereği konuşmamız yasak…

Düzensiz uçuşlar…

Düzensiz uykular…

İşin doğasında artık..

Saat kaçta, ne zaman nereye gideceğin yer her ay değişiyor.

Düzensiz bir hayatımız oluyor…

Hiç dışarıdan görüldüğü gibi değil Hosteslik..

Gece uçuşuna da gitsek, mükemmel bir topuz ve makyajla gideceksin…

İnsanlar daha uykusundan ayılmadan, sen onu güler yüzle karşılamak zorundasın…

Uçuşa ne kadar yorgun geldiğin…

Uyuyup uyumadığın…

Öncesinde hangi uçuştan geldiğin…

Bunlarla kimse ilgilenmiyor…

Dışarıdan çok havalı bir meslek gibi görünüyor…

Ama hiçte göründüğü gibi değil…

Yani, görüntü başkasını, işin zorluğu bizi yakıyor!

Yolcular bilet alıyor;

Uçağı hepten satın aldığını sanıyor!

Bizler onun asıl güvenliği için oradayız;

Ama o senin sadece ona hizmet etmek için orada olduğunu zannediyor…

Yani;

Uçak içerisinde sana istediğini söyleyebileceğini sanıyor…

Bizlerde insanız sonuçta..

Bizimde herkes gibi gündelik sorunlar yaşıyoruz…

Ancak mesleğimiz gereği;

Ne şirkette yaşadığımız sorunları…

Ne bulunduğumuz zor koşulları…

Nede ekonomik sorunlarımızı kamuoyuna yansıtamıyoruz..

*** *** ***

Halbuki bizlerde zannediyorduk ki;

Dünyanın en güzel mesleği hosteslik mesleği…

Öyle ya;

Hep havadasın…

Hep havalısın!…

Başkası ilçeden-ilçeye gidemezken;

Sen bütün dünya ülkelerini dolaşmaktasın…

Demek ki ‘gazın ayağı’ öyle değilmiş…

Yani “dışı seni yakar, içi beni yakar” misali;

Hosteslik mesleği, dışarıdan göründüğü gibi değilmiş…

Meğer onlarda, diğer emekçi kesimler kadar dertliymiş…

Eh, yoğun emek sarf edilen meslekler farklı-farklı olsa da;

Emekçilerin ortak dertleri hep aynı benzeş şeklindeymiş!…

Son söz olarak;

Bugün 31 Mayıs…

Bugün “Dünya Hostesler Günü”

İçleri kan ağlasa da…

İnsanları mutlu etmek için yüzlerindeki tebessümü eksik etmeyen tüm ‘Gökyüzü Emekçileri’ olan Hosteslerin bu özel günün kutlar;

Hizmet vermeye çalıştığı insanlarında onlara güler yüzle ve hoşgörü ile iletişim ve diyalog kurmaları dileğimle;

Gökyüzü emekçileri HOSTESLERİN bu özel gününü en samimi duygularımla kutlar ve bu ‘özel gününüzün’ güzelliği sadece bir güne değil, 365 güne serilmesini dilerim…