Yine bir gün adam düşünceli olduğu bir zamanda gelmişti Bilge, adamın yanına.

Biriyle konuşup dertleşmek istiyordu adam. Biliyordu ki onu en iyi dinleyen Bilge’ydi.

“Hayat hep böyle mi gidecek yalpalaya yalpalaya?” diye sordu adam Bilge’ye?

Bilge cevap vermedi.

Adam tekrar sordu: “Hayat hep böyle mi gidecek Bilge?”

“Bir gün her şey belki daha güzel olur.” dedi Bilge, bir kolunu adamın omuzuna attı. Beraber yürümeye başladılar.

“Belki de daha vardır o güzel günlere. Neden acele ediyorsun?” diye devam etti Bilge.

“Kendimi huzursuz hissediyorum” dedi adam. “Hayatta koşar adım bir yerlere varamıyorum. Hep tepe taklak oluyor sanki her şey”

“Sabır…” dedi Bilge, nur saçan gözlerini adama dikerek. Ve devam etti:

“Sadece sabır gerek. Ne diyor Rabb’imiz Bakara Suresi 256. ayette? ‘Şer görünende hayır, hayır görünende şer vardır’ demiyor mu? Huzursuzum diyorsun. Rabb’imiz bir başka ayette de (Ra’d Suresi, 28) ‘Kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur’ diyor.”

Bilge bunları söylerken, adam derin düşüncelere daldı. Kendini iyi hissetmeye başladı. Bilge ne zaman karşısına çıksa, onunla konuşsa; adam kendini iyi hissetmeye başlardı.

Adamın zihninden Bilge’nin hatırlattığı şu ayet geçiyordu: “Kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur”