Giresun Üniversitesi şu sıralar güzel şeylerin altına imza atıyor.
Birbirinden farklı yaptığı araştırmalar ve etkinliklerle dikkatleri üzerinde topluyor…

Bunlardan birisi de Üniversite bünyesinde bulunan…
Ve kısaltılmış adı; KARA-SAM
Parantez açılımı ‘Karadeniz Stratejik Araştırma ve Uygulama Merkezi olan birim; “Giresun’un Dün ve Bugünkü Değerleri” başlığı altında Giresun doğumlu ve baba-dede ocağı Giresun olan ve öne çıkan değerleri unutmak ve unutturmak istemiyor.

Ve yaptığı çalışmalarla Giresun’un tanıtımı ve kültür, sanat, spor ve farklı alanlarda ardında ‘iz bırakan’ ve bırakmaya devam eden değerler adına etkinlikler düzenliyor…
Kayıt altına alıyor…
Kitap olarak yayınlıyor…
Kaybolmaması için arşive kaldırıyor…
Ve bu çalışmalarını da yaklaşık bir yıldır sürdürüyor…

Sözünü ettiğim bu etkinliklerden bir tanesini de 25 Nisan 2019 perşembe günü Giresun Üniversitesi- Tarihi Rektörlük binasında yaptı…

Ve bugün aramızda olmayanlardan Naim TİRALİ…
Şair Bahtiyar ÖZTÜRK (Dayımoğlu)
Ve yaşayan değerlerimizden ise; Giresun dergisinin imtiyaz sahibi Remzi MAMAŞOĞLU,,
Ve dördüncü kişi ise müzik öğretmenlerimizden ve şair Ahmet Kaçar’ın bir güftesini şarkı olarak besteleyen Cihan UNAT idi…

Unutturulmak istenmeyen bu değerlerimizin önce kısı bir tanıtım filmi gösterildi…
Üniversitemizin rektörü Prof. Dr. Cevdet COŞKUN, bu yapılan çalışma üzerine çok güzel ve akıcı bir konuşma yaptı..
Ve dinleyen konukları tarafından da zaten bu güzel konuşmanın karşılığını alkış olarak -hak ettiği şekilde- aldı…

KARA-SAM Birimi Müdürü Prof.Dr. Abbas KARAAĞAÇLI da (kendime özgü İran aksanıyla) fakat akıcı bir öz Türkçe ile nefis bir konuşma yaptı…

Ve bu programın gerek alt-yapı çalışmalarında…
Gerek oradan-oraya bilgi toplama koşuşturmaların da…
Gereksi program günü gelen konukları en güzel şekilde ağırlama ve birde üstüne-üstlük program sunumlarında görev alan;
KARA-SAM Birimi görevlilerinden Ümran TURGUT, programın başarılı geçmesine vesile olanların başında gelmekteydi…

Şimdi burada izniniz olursa küçük bir bencillik yapmak istiyorum.
Ve bu bencillik de ‘öğretmen-öğrenci’ ilişkilerinin ortaya çıkardığı bir nevi duygusallık ilişkisi…

Hani bilirsiniz; bahçıvan ve çiftçi diktiği fidanın kurumadan boy atmasına ve bir zaman sonra meyve vermesine sevinir…
Bir konuğu geldi mi; “Bu meyveyi ben diktim” diye gurur duyar..

İşte biz öğretmenlerin mutluluğu sevinci de aynan böyle ölçülür.
Yani ne zaman ki öğrencileri kurumadan büyür boy atar!
Ne zaman ki meyve vermeye başlar…
İşte bir eğitimcinin mutluluğu ve ödülü de öğrencilerinin toplum içerisinde gösterdiği başarılardır…

Tıpkı benimde Remzi Mamaşoğlu’nun bir zamanlar öğretmeni olup ve yıllar sonra onun ödül aldığı törende bulunup ve onunla bu ortak mutluluğu birlikte yaşadığım gibi…

Ve Remzi’nin gazeteciliğe başladığı ilk yılların tanıtımı kısa film gösteriminde anlatılırken, birdenbire kırk yıl gerilere gittim…
Derelispor’da antrenörlük yaptığım o güzel günler bir ışık hızıyla gelip-geçiverdi gözlerimin önünden…
Lise’de resim derslerini girdiğim yıllar geçiverdi aklımdan…
Her neyse…
Giresun üniversitesinin geçmişte ve günümüzdeki değerlerini unutmaması güzeldi…
Fakat bir zamanlar öğrencim olan birisiyle aynı karede olmak daha çok güzeldi…

Hoş kalın,
Hoş görün,
Sağlık ve mutlulukla kalın.