Bazı şeyleri yarım bileceğimize bilmememiz daha iyidir. Maharet ve ustalık başka şeylerdir. Herkes davul çalar ama tokmak pek makama uymazsa çıkan ses de kişileri rahatsız eder.
İyileşmeyen yaranın cerahati bir türlü boşalmıyor. Şunu yapıyorlar olmuyor, bunu yapıyorlar olmuyor. Kısaca kadro bu.
Hep söyledim durdum. Bir orta saha bir stoper ve bir forvet dedik. Kimse oralı olmadı. Eğer senin saha içinde önün boş ve hareket sahanı ileriye yönlendirmiyorsan demek ki ürkek korkak ve kendine güvenin yok demektir.
Oturduğu yerde tek başarılı olan tavuktur. Niye çok mücadele edemiyoruz. Neden rakibe baskı yapamıyoruz. Neden hücumda istenilen pasları ortaya koyamıyoruz derseniz. Önce yaş ortalamasına bakın.
Savunma oyuncusu topu kaptırıyor. Yürüyerek defansa geçmeye çalışıyor. Pozisyon sonrası gol oluyor. Rakip Denizlispor belki de en rahat galibiyetlerinden birini aldı. Bizim beğenmeyip bıraktığımız futbolcu rakibin son adamı olarak görev yapıyor. Hata bile yapmıyor. Demek ki bizde bir sıkıntı var.
Son dört maç kaldı. Yönetim çıkın alın maçı siz yazın diyor. O sahayı rakibe dar etmesi gerekirken rakip bize sahayı dar ediyor. Başkanın son haline bakınca üzülüyorum. Nasıl bir transfer anlayışı oldu bilemiyorum ama bazen çok hevesli olmalarına rağmen ne yapacaklarını bilemiyorlar.
Ayrıca şunu anladım ki hoca göndermek meseleyi çözmüyor. Demek ki sıkıntı başka yerlerde. Seyirci küsmüş ki inanın 1000 kişi yok tribünlerde. Yazık, demek ki güven kalmamış takıma boş tribünlere oynuyoruz. Yeter artık yeter. Hiç kızmadan sesimi yükseltmeden maç seyreden ben bile isyan ediyorsam seyirci ne yapsın.
Sağır değilim. Her şeyi duyuyor ve görüyorum. Söylenecek çok şeyler var ama bu kötü tabloda yıkmak yakmak ta istemiyorum. Esen kalın.