İnsanlığın bittiği yer… Hırsın zirvesi… İnançsızlığın sonu.. Yalakalığın  getirdiği son nokta… Egonun zirvesi… Padişahım çok yaşanın yaşatmayan hali… Sen her şeysin, sen her şeyi bilirsin kördüğümü. İnsanın gözünü kör, beynini beyinsizleştiren, insanı uyuşturan en büyük silah… Liderlerin etrafındaki insanlar liderlere hatalarını  söyleyebilmelidir. Onlara dürüst davranmalıdır. İnsan olduklarını unuttuklarında vahşileşmeye başlıyorlar, hem kendilerine hem de topluma zarar veriyorlar. Liderlerinde insan olduğu unutulmamalıdır. Yanlışları yüzlerine söylenmeli, arkalarından konuşulmamalıdır.

Onlara verilen, hak etmedikleri değer sadece onları değil toplumda yıkar, yok eder. Kontrolsüz güç güç değil, ateştir bombadır. Tek devlet, tek lider, tek sultanların akıbetini görmek için etrafa bakmak yeterlidir. Yakın zamandaki Saddam’a, Kaddafi’ye, Mübarek’e  ve diğerlerine… Onları zelil duruma düşüren, yok eden insani olmayan sonları yaşatan, hatalarının yüzlerine söylenmemesi değil mi, hakkında yalandan destanlar yazılması değil mi? Bak Osmanlı’ya, onları yüce yapan neydi. Her daim tekrarlanan; ‘Padişahım gururlanma  senden büyük ALLAH var’ diyen bir gönül erleri zümresi vardı. İnsanın iki damla kandan yaratıldığını unutanlar dünyanın kan gölü haline gelmesine sebep olmaktadırlar. İnsanlığın bittiği an… Dünya böyle bir duruma neden tepki vermez. Hani insan hakları… Hani bir hayvan için dünyayı ayağa kaldıran hayvan severler. Canavarları yaratan toplumlardır.

Egoyu toprak doyurur… Liderlerimizin yanlışlarına dur demeyi bilmezsek onların gözünü yarın kan bürür ve en yakınındakileri yok eder. Onları canavar yapan bizleriz. Onlara arada bir nefes aldırmak, dinlendirmek gerekir… Vatandaştan büyük olmadığını hissettirmeliyiz. Siyasiler ne kadar mütevazı olurlarsa o kadar iyi hizmet ederler. Ulaşılmaz yapılan siyasetçilerin yarını karanlık olur. Liderler toplumla ne kadar iç içe ise o toplum mutlu ve huzurlu olur. Toplum liderini seviyorsa onun en küçük hatasını ona anladığı dille söylemelidir. Hataları görmemezlikten gelmek bir toplumun kokuşmuşluğuna giden yolun ilk basamağıdır. Yarın yeni canavarların oluşması istenmiyorsa eleştiriye  açık insanların yetiştirilmesi hepimizin menfaatidir. Liderleri canavar yapan o toplumda yaşayan bireylerdir