Geçen yıl belediyenin önünde açılan 1. Kitap Fuarı çok güzel olmuştu…
Açıldığı günden, kapandığı güne kadar hiç boş kalmamış ve sabahtan akşama kadar dolup taşmıştı…
Hatta birçok insan ‘keşke hemen kapanmasaydı’ diyenler bile olmuştu…

Fakat bu kez 2.si yapılan ‘Kitap Fuarı’ gereken ilgi ve beklentiyi pek bulamadı,.
Sabah saat 10’dan-22.00’ye kadar açık olmasına rağmen yazar çizer takımı kitap imzalamak yerine birbirleriyle sanat edebiyat üzerine sohbet yapıp çene çaldı!

Halbuki bana göre 2.si yapılan Kitap Fuarı her ne kadar merkezi bir yerde olmasa da, yinede merkezden pek uzak sayılmazdı…
Hatta ve hatta merkeze göre daha büyük avantajlara da sahipti…

Her şeyden önce deniz manzaralı büyük bir yerleşkeye sahipti…
Otomobiliyle gelenler için -azda olsa- yerleşkenin içinde olduğu kadar, hemen yanı-başındaki üst geçit’in altına arabalarını park edecek kadar büyük bir oto-park alanı da var…

Çocuğuyla, torunuyla Kitap Fuarına gelenlerin gönül rahatlığıyla trafik korkusu taşımadan oynayacakları çocuk parkı da var…
Eğer önceden düşünülüp ve önceden tanzim edilirse yazarların okurlarıyla söyleşi yapacakları birçok boş mekanda var…

Fuarı ziyarete gelenlerin eğer canı sıkıldıysa, fuarın 20 metre ötesinde tanzim edilmiş ve deniz manzaralı oturaklarda var…

E, peki nasıl oluyor da o zaman bu kadar güzel bir yere geçen seneki fuar kadar ilgi duyulmuyor?
Bunların üzerinde düşünmemiz gerekir diye düşünüyorum…
Örneğin;
Acaba sorun ramazan ayı olmasından dolayı olabilir mi?
Her ne kadar onur meselesi yapılıp saklanmaya çalışılsa da acaba sorun ekonomik olabilir mi?
Yoksa kitap okuma sevgisi ve alışkanlığı iyiden-iyiye dibe vurdu da bizim mi haberimiz yok!
Vesaire vesaire…
Gerekçelendirme listenizi uzatın uzatabildiğiniz kadar…

Hemen hemen her gün kitap fuarındayım…
Ve bazen iftardan sonra gitmediğim oluyor…
Demem o ki; öğretmenler okullardaki öğrencilerini getirmese inanın bana sessizlikten herkesin canı sıkılır…
Zaten canı sıkılanların çoğuda pılını-pırtısını toplayarak fuarı terk edip gittiler ya…
Her neyse…

Ben bu konuda çok rahatım…
Çünkü tek-tük imzaladığım kitaplar daha çok tiyatro kitapları ve Dereli ilçesine özgü kitaplar olduğu için pek rağbet yok…
Onun için rahatım diyorum…
Ve bu nedenle de ya üniversiteli, liseli öğrencilerle ve bazende eskiden benim öğrencim olanlarla oturup sohbet ediyorum…

Hele hele sınıflar halinde kitap fuarına öğretmenleriyle birlikte gelenleri görünce daha da mutlu oluyorum..
İşte bunlardan birisi de (benim tiyatrodan öğrencim olan) Sibel Topal Akyol, Gazipaşa İlkokulunda okuttuğu öğrencileri alarak Kitap fuarına getirmiş ve onları kitapla tanıştırıp ve onlara kitap sevgisi vermeye çalışıyor…

Sibel öğretmeni öğrencileriyle yakından ilgilenip ve her biriyle ayrı ayrı ilgilenip ve onların sorularını yanıtsız bırakmadığını görünce o kadar mutlu oldum ve o kadar çok mutlu oldum ki tarif edemem…

Sonuç olarak şunu özellikle belirtmek isterim ki;
Bundan sonra yapılacak olan 3. Kitap Fuarı’da aynen bu yerleşke de açılmasını isterim…
Ki, zamana içinde ve bir süre sonra burasının -ayak alışkanlığı- kazanıp, merkezi park ve meydanlardan birisi olmasını isterim.
Bu konuda da düşündüklerimi ve önerilerimi belirteceğim…

Şimdilik hoş kalın…
Hoşça kalın…
Kitap sevgisi olmayanlara kitap sevgisi aşılayın…