Bizim en kolay yaptığımız şey eleştirmektir.

Hepimiz birbirimizi eleştirmekle güne başlıyoruz.

Bir şeyin mihengini ayarlayamıyoruz.

İnsaf ve izan ölçü yapamıyoruz.

Kahvedeki Ahmet Amcadan limandaki Temel Amcaya,

Evdeki hanımdan, sınıftaki öğrenciye,

Önüne gelen gelmeyeni kesiyoruz.

Dünyanın en tehlikeli şeyi beyin ve çenenin kontrolsüz konuşması.

İş yapan herkes hata yapabilir.

Hatasız kul olmaz.

İş yapılmayan yerde hata olmaz.

En kolay eleştirme bizde…

Oturduğumuz yerden başlarız eleştirmeye.

Eleştirmek güzel ama insafı elden bırakmadan.

Mükemmelliğe giden yolda eleştiri olmalı.

Eksiklikler tatlı dille söylenmeli…

Onurlar rencide edilmemeli…

Acılar tatlı söylenebilmeli…

Eleştirmek, sevgi ile yapılırsa güzelliklere yol aralar.

Öfke ile yapılırsa gönül yaralar.

Siyasiler de eksikliklerini söyleyebilecekleri dostları bulmalı.

Bir siyasinin etrafında ne kadar açık sözlü dosttu varsa,

Yanlış yapma ihtimali o kadar azalır.

Hatalar  dostların günahıdır.

Hatasını, eksiğini söylemeyen dost dost değildir.

Eleştiri ve eksiğini söyleme tarzı ince bir nüans…

Bu çizgiyi iyi arayanlar iki dünya da mutlu.

Eleştirmek, insanı olmalı

Kalp kırmamalı,

Yollar aydınlatılmalı,

Ruhu yüceltilmeli,

Sevgiye vesile olmalı.

Karanlıkları aydınlatmalı.

Eleştirme değer vermektir.

İnsan sevdiğini eleştirir, ama

İncitmeden, kırmadan dökmeden yapılırsa güzellikler ziyadeleşir.

Eksikler tam olur.

Eleştiri, olan yerde tekâmül var ama gönülleri kırmadan…