Dünya o kadar acizi yetimizin sergilendiği bir alem olmuş ki, maalesef artık arkadaşlıktan tutunda evliliğe kadar her şey menfaatlerin üzerine kuruluyor.
Dostum, yârenim dediğiniz insanlardan çıkarlar araya girince ilk darbeyi yiyorsunuz. Dünyada, herkesin işine yaradığın kadar iyisindir bu hayatta…
Ne güzel söylemiş Mehmet Akif Ersoy:
“Aldanma insanların samimiyetine, menfaatleri gelir her şeyden önce, vaad etmeseydi Allah cenneti, O’na bile etmezlerdi secde” Bu günkü köşe yazımızda son zamanlarda yaşanan ve insanların birbirine bakış açısını yansıtan bir konuyu ele alacağım.
Büyüklerim geçmiş dönemlerde yaşamış oldukları hayatı şöyle anlatırlar:
“Eskiden insan ilişkileri, sevgiler dostluklar, kardeşlikler bu günkü gibi değildir.
Eskiden, mahallerde herkes birbirini tanır, sokaklarda ise herkes birbiriyle iç içe olur, birbirini sever sayar korurdu.
Birinin bir ihtiyacı olduğunda hemen komşusu, eşi, dostu devreye girer imece usulü bir yardımlaşma ile konu halledilirdi. Herkes birbirine daha saygılı, daha anlayışlı, daha sevgi doluydu. Arada tatlı sohbetler, muhabbetler olur, bir araya gelinir gülüp eğlenilirdi. Genel olarak daha mazlum bir ahlak hakimdi herkesin üzerinde. Ama şu an maalesef; soğuk, çok mesafeli, birbiri hakkında genelde iyi düşünmeyen, art niyetli, sevgisiz, acıma duyguları körelmiş, birçok konuyu sadece maddiyat gözüyle değerlendiren bir ahlak gelişti insanlar üzerinde” diyerek geçmiş dönemle şuan ki dönemi kıyasladılar.
İlçemizin gelişmesi konusunda toplu bir iş yapılırken, bu işe girip-girmeden önce menfaat ve çıkarlarını düşünenlerin sayısı maalesef her geçen gün daha da çoğalmaktadır.
Küçük bir örnek verecek olursak; aileler kız çocuklarını okumuş, memur olan ve bununla beraber evi, arabası olan, tarlası ve hayvanı olmayan biri ile evlendirmeye çalışıyor. Başkan, müdür yani üst düzey tanıdığı olan kendi çevresini rahat edeceği devletin kurumlarına yerleştiriliyor, gariban, yani arkasında kimsesi olmayanların eğitim seviyesi ne olursa olsun bu kişilere ise aç kalmamak uğruna her işi yapar hale gelmiş. Yani iş yönünde ciddi bir adaletsizlik olur hale gelmiş.
Herkes kolay yoldan nasıl para kazanırım düşüncesi içerisinde. Tüm bunları bir kenara bırakın insanlar birbirine selam verirken bile menfaati ve çıkarı ön planda tutar hale gelmişler. Konuyu şöyle toparlayacak olursak şuan ilçemiz insanları hakkında şunları söyleyebilirim;
1- İnsanların kalitesi düştü,
2- Sevgi, dostluk, anlayış, merhamet ve acıma duyguları yok olma noktasına geldi, her şeyin başı menfaat ve çıkar oldu,
3- Bencillik duygusu gelişti,
4- İnsanlar arasında öfke, gerilim ve nefret duyguları tırmanışa geçti. Alttan alma, karşı tarafın kusurlarını örtme gibi ince ahlak gerektiren davranışlar yok olma tehlikesi ile karşı karşıya geldi,
5- Günümüz insanları birbirine karşı önyargılı, sevgisiz, temkinli ve korkarak yaklaşıyor. Herkes bir diğerinin kendisine zarar vereceğinden çekinir hale geldi.
6- Aile bağları zayıfladı. Kardeşler arasında eskiden olduğu gibi sevgi, koruma-kollama duyguları zayıfladı. Güzel huylu anne babaya karşı saygı sevgi duyma hissi zedelendi. Çıkara dayalı bakış açısı daha öne çıktı.
7- Zora düşen insanın halinden anlama, hastaya şefkat merhamet gösterme, onu koruyup kollama, ihtiyaçlarını hissettirmeden temin etme inceliği neredeyse kayboldu.
8- Dürüstlük anlayışı, yalan söylememek, sahtekârlık yapmadan doğrusu ne ise onu söylemek tarih oldu. Dürüst insan sayısı çok azaldı.
9-Yolda giderken güzel bir ifadeyle yüzünüze gülümseyen, “hayırlı akşamlar” diyerek yanınızdan geçen bir insan hemen hemen kalmadı desek haksızlık etmemiş oluruz.
Eğer gerekli önlemler alınmaz ise bundan 15-20 yıl sonra sevgi ve saygı adına bir şey kalmamış olacak.
Cenab-ı Allah yar ve yardımcımız olsun.