En büyük günahlardan biri de dedikodudur.

Toplum olarak maalesef dedikoducu olmaya başladık.

İki kişi bir araya gelse muhabbet, birbirimizi çekiştirmeyle başlıyor.

Medeni insan, erdemli insan dedikodu yapmaz.

Yapıyorsa insani vasıflarını kayıp etmeye başlıyor demektir.

Dedikodu acziyetin ifadesidir.

Hele inanmış iki kişi bir arada şahıs muhabbeti yapıyorsa

Kıyamet kapıda demektir.

Dedikodu bir psikolojik rahatsızlık alametidir.

Problemin varsa git konuş..

Aradaki üçüncü kişiler deva değil yaradır.

Tembelliğin arttığı yerde dedikodu artıyor.

Bizim töremizde böyle şeyler yoktu.

Dedikodu iki dünyada zararı olan bir tarzdır.

Kayınvalide gelinler arasındaki çekişme,muhabbet ve dedikodular meşhurdu.

Şimdi ise hayatın her aşamasında görülüyor.

Ruhu kirleten en büyük etkenlerden biri de dedikodudur.

Dedikodu bu milletin geçmişinde ayıptı.

Bugün maalesef normalleşmeye başladı.

Bu duruma dur deme vakti..

Yeni sayfa açılmalı..

Her şeyimiz açık olmalı..

Diyalog kanalları kapalı ise dedikodu başlıyor.

Küçük problemler dev oluyor.

Problemlerin çözülmemesi yaraları büyütüyor.

Bugünden sonra dedikodusuz bir pencere yaşama açılmalı

Kimse hakkında konuşulmamalıdır.

Güzellikler sevgiden beslenir.

Sevginin kanatlarını dedikodu tıkar.

Mutlu nesil ,güzel günler

Açık sözlü diyarların gölgesinde yeşerir.

Dedikodusuz bir hayat cennete açılan kapıdır.

Gönüllere uzatılan köprüdür.

İnsan sevgisi hayatın merkezinde ise

Orada güzellikler yarışır..

Sevgi başakları bir iken bin olur…