90’lı yıllarda çocukluğunu yaşayanlar tam anlamıyla çocukluğunu doya doya yaşamıştır, o zamanlar 3 korner 1 penaltıydı, mahalle maçlarında kavga çıkardı 2-3 dakika sonra barışılırdı, o zamanlar da futbol müsakabaları akşam ezanına kadardı, topu atan alırdı, ve penaltı atışlarında kaleci değişikliği olursa 2 penaltı atılırdı ilk atış gol olursa ikincisi atılmazdı Çelik Çomak, Saklambaç, Körebe Ateş mateş gibi oyunlar vardı. Anne babamız bizi eve zor sokardı eve geldiğimizde bir an önce sabah olsun da dışarı çıkalım diye hayal kurar ve yarın oynayacağımız maçı düşünür yatardık.                                                                                       Birde günümüze bakalım 10 yaşında çocuğun elinde iphone var ve kendi kurduğu hayal dünyasında büyüyor ne sokak kavramını biliyor ne de sıkı dostluklar edinebiliyor. Çocukluğumuz ölüyor, günümüz çok tuhaf bir hal almış durumda Türk örf âdetimiz bu şekilde bozuluyor. Çocuklarımıza sahip çıkalım onları sokakların aslında o kadar da kötü bir yer olmadığını öğretelim.