CANIM GİRESUN’UM

Giresun fındığın ve kirazın başkenti her türlü balığın bol ve 500’ün üzerinde yaylasının olduğu dünyada belki de tek ildir.
Ayrıca yeşille mavinin iç içe olduğu deniziyle doğasıyla ormanlarıyla dağlarıyla görülmesi gereken muhteşem bir ildir.
Buraya kadar her şey güzel. Asıl konuya gelecek olursak.
Bu güzelim ilimiz 1950 ile 1980 arasında müthiş bir ekonomik gelişme göstermiş. Limanı kağıt fabrikası FKB’si Adeli Petmasıyla ve bir çok özel sektör yatırımlarıyla kendi mutlu halkı mutlu bir şehir. Tabi durum böyle olunca başka illerin gıptayla baktığı bir şehir.
Tabi o zamanlar girdi maliyetleri ucuz olduğu için hayvancılıkta çok iyi bir durumdayız.
Limanıyla kağıt fabrikasıyla ve diğer üreten fabrikalarla o zaman bir sanayi şehriyiz. Ordu bize gezmeye alışveriş yapmaya geliyor. Limanda gemilerin biri gidip biri geliyor. İran’a ve orta doğuya yük buradan gidiyor. Nakliyatçılar memnun otelciler lokantacılar mutlu.
Ormanlarımız yaylalarımız bozulmamış. Orman köylüsü de mutlular. Herkesin ekonomisi iyi o zaman.
Denizlerimize gelince yüzlerce çeşit balık dans ediyordu. Ben bilirim ki 3 tane istavrit bir tava gelirdi. Hele 20 kg gelen kalkan balıkları 3 kg gelen palamut balıkları kocaman kaya mezgitleri taptaze insanların damaklarına hizmet eden balıklar işte.
Ayrıca Giresunspor’umuz 3 büyüklere kok söktürüyor. Köydeki yaşlı amcam ninelerim ekmeklerini çantalarına koyarak 25 kilometrelerden maç seyretmeye geliyorlar. Kim böyle bir şehirde yaşamak istemez ki.
Ama 1990’dan sonra siyasilerin yanlış yönetimleri sonucu limanda Seka’da FKB ve diğer bütün üretim yapan fabrikalar alarm zilleri çalmaya başlamış. O günden bugüne kadar üretim adına güzelim memleketimde üretim yapan hiçbir fabrika kurulmamış. Aksine olanlarda bir birbirlerine peşkeş çekilmiş. Satılmış kapatılmış. Ne çalışan liman kalmış ne de Seka ne de gezilecek yayla keseri çekici alan yaylaları talan eder olmuş. Devlet bir türlü oy uğruna müdahale edememiş. Birde girdi maliyetleri çok yüksek olduğu için beslenen hayvan nede pancar çorbasına yoğurda doğradığımız mısır ekmeği güzelim. Püsküllü mısır tarlaları hep yok edildi. Allah göstermesin bi açlık olsa bu millet ne yiyecek tüm mısır tarlaları hep fındık bahçesi yapıldı.
Eskiden yetişen fındıklar hep organikti. 25 yıldan beri bu bahçelere atılmayan ilaç gübre türü kalmadı. O güzelim fındık tatları yok oldu birçok hastalık meydana çıktı. Bu ilaçlamalar sonucu birçok hayvan türü yok oldu. Doğanın dengesi bozuldu. Afetler de üst üste gelmeye başladı. Sanki güzelim Giresun sadece bizim.
Artık bu kadar olumsuzlukların sonunda insanlar işsiz İŞKUR kapıların da kuyruklar aldı başını gidiyor ve bizde her şey siyasilerin beceriksizlikleri sonucu kötü giderken Ordu Trabzon aldı başını gitti. Biz köy olduk onlar metropol şehir şimdi soruyorum tüm Giresunlulara suçlu kim?