Hey anam hey!

Hey yavrum hey!

Seni duymak istemiyorlarsa;

İster davul çal, istersen ney!

Duymak istemeyen duymuyor.

Ne kadar doğruyu söylersen söyle,

Ne kadar gerçekleri ortaya dökersen dök!

İstersen en görünür belgeleri gözlerine sok!

Adam sana değilde; efendisinin yalanlarına alışmışsa;

Bu alışkanlıklar gitgide katmerleşmiş ve tabaka-tabaka olmuşsa;

Sen neyi anlatırsan-anlat, senin dediklerin; hoş bir sedadır!

Kısacası; boşunadır yavrum boşunadır!

Ama ben boşuna da olsa,

Sözlerim boşluğuna da vursa; yinede anlatmakta ve unutanlar için;

Anımsatmakta yarar görüyorum.

Ve diyorum ki;

Bundan tam kırk sekiz yıl önceydi.

Yani 1969 yılı- Şubat aylarıydı…

İşte bu tarihlerde ABD Patentli 6. Filonun İstanbul’a geleceği haberi alındı…

Başta üniversite gençliği olmak üzere Tam Bağımsızlığa sevdalı tüm yurtseverler ve gençler; 6.filoyu İstanbul’a sokmamak için karar aldı.

Çünkü onların her gittikleri yerde ne halt ettiklerini çok iyi biliyorlardı!

Fakat aynı topraklar üzerinde yaşayanların içinde ABD ve 6. Filo’ya sevdalılar da vardı!

Ki, bu sevdalılar ABD’li dostlarına asla ve asla toz kondurmuyorlardı!

Siz toz kondurmayı bir tarafa bırakın; ABD’li patronlarının aleyhinde konuşanların gözlerini oyuyorlardı!

Hatta inanmayacaksınız ama (inanmayanlar paylaşılan 2. fotoğrafa baksınlar) 6. Filoyu kendilerine ‘Kıble’ yapıp namaz bile kılıyorlardı!

Kılına zarar gelmesin diye dua bile ediyorlardı!

Sözü uzatmayalım; 1969 yılının 10 Şubatında 6. Filo Dolmabahçe Rıhtımına ‘demir’ attı…

Birçok ABD Subayı ve askerin bir kısmı sokaklarda yürüyen karılara- kızlara sarkıntılık yapmak için sağa-sola dağıldı!

Kimileri meyhanelerde, kimileri kerhanelerde soluğu aldı!

O dönemin; ODTÜ, İTÜ ve daha birçok üniversite gençliği ise miting ve gösteriler yaparak;

“Defol 6. Filo”

“Evine dön Coni”

“Vietnam’ı unutmadık”

“NATO’nun yediği naneleri unutmadık!”

“Defol geldiğin yere dön” diye bangır-bangır yırtınırcasına gençler bir tarafta bağırırlarken; öte tarafta anti-yurtseverler veya ABD ile işbirliği yapan hainler 6. Filoya dönerek toplu namaz kılıyorlardı!

Bu organizasyonu yapan zatı-muhterem de; başında Osmanlı Kalpağı taşımayı marifet sayan Mehmet Şevki EYGİ denilen şahıstı!

Bu zatı-muhteremin öncülüğünde halk öylesine galeyana geldi ki; Tam Bağımsızlığa sevdalı devrimci gençler ABD’nin 6. Filo Subay ve askerlerini Dolmabahçe Rıhtımında denize dökerken,bu Amerikan sevdalıları da; Vedat DEMİRCİOĞLU’nu Öğrenci Yurdunun üçüncü katından aşağı atarak öldürüyorlardı…

Daha sonra iki kişi daha öldürüyorlar…

Ve 15 ağır olmak üzere yüzlerce genci hep birlikte dövüyorlardı!

Niye?

Ebedi ve ezeli dostumuz(!) ABD’li subay ve askerlere karşı gelip,bu kadim dostlarımızı üzdüler diye!

Onlara gösterilmesi gereken saygıyı göstermediler diye!

Yaaa!…

Halbuki o gün o değerli dostlarımızı bu kadar üzüp-küstürmeseydik şimdi daha güzel günleri yaşıyor olacaktık öyle değil mi?

İşte onun için yazının ilk girişinde;

Hey anam hey!

Hey yavrum hey!

Keyiflenme sözlerini boşuna söylemedik!

Ama diyecekseniz ki; anlamak istemeyen yine anlamadı!

Olsun; anlayan anladı…