Merhaba sevgili okurlarım .

Şu sıralar hızla akıp giden ömrümün günlerinin beline taş bağlayıp denizin dibine atasım var. Gözümü açıyorum pazartesi kapatıyorum Cumartesi gelmiş. Gün yakalmak bir yana aylarda gelip geçiyor.

Kendime nereye gidiyoruz sorusunu sormaktan yoruldum. Yorgunluk beyne yerleşince insan kelimelerini toparlamakta zorluk çekiyor.

Ve aynı soruyu yineliyor.

Nereye gidiyoruz .?

Üniversiteli bir gurup gencin kendi aralarında sohbet ederken içlerinden birinin söylediği söz hala kulaklarımda çınlıyor. Çınladıkça sinirden  beyin kaslarım gerim gerim geriliyor.

Yer Deppoy mevki ;

Konuştukları konun derinliğini bilemem ama delikanlının ağzından çıkan sözle bir kitap yazılır. Söylenen söze bakılırsa çekiştirdikleri kızlar. Ah benim gül yüzlü kendini bulamamış yavru kuzularım. Nasıl kendinizi bu şekilde malzeme yaparsınız. İçinizden kısa kes de söze gel diyenlerden ve hatta tüm okuyucularımızdan özür dileyerek yazıyorum.

“Üstü türban altı otoban”

Sözü duyduğum an  olduğum yerde dondum kaldım. Bir anlık öfke ile bir anne edası ile delikanlının suratına bir tokat patlatmalıyım dedim. Sonra dur be anam attığın tokat ile sorunu çözmüş mü  olacaksın.

Daha yolun başında böyle düşünen gençten yolun sonunda ne bekleyebiliriz.

Buyurun bu sözü hep birlikte düşünelim.

*******************************************************************

Hastane koridorunda randevu sıramı beklerken gözüme üç  şirin teyze takıldı. Öyle sevimli bir halleri vardı ki !

Büyükten küçüğe sıralanmış gibi oturmuşlar birinin elinde akıllı cep telefonu ,öpülesi parmakları ile kaydıra kaydıra bir şeyler gösteriyor. Dayanamadım yanlarına gittim .Önce üçünün de yanaklarından öptüm.

Öpmekten kim ölmüş ki !

Siz ne şirin teyzelersiniz. Tam fotoğraflıksınız dedim. İçlerinden biri çekseydin dedi.

İzinsiz nasıl çekerim sizi deyince elinde telefon olan teyzem ; “İyi ki çekmedin kızım” dedi. “Sen şimdi çeker sonrada haburaya koyarsın” dedi. Sonra “namahrem” bizi görürler” dedi.

“Ah benim güzel teyzem” dedim. Sen şu an namahremlik ne yapıyorsun ki dedim.

Madem öyle senin evden hiç dışarı çıkmaman gerekiyor. Bak koridora tanımadığın bir sürü adamlar var. Sonra çarşıya çıkıyorsun, alış veriş yapıyorsun namahrem mi oluyor dedim.

Ne bilim kızım “hoca” öyle söyledi.

Ah hocam ah. Sen kadınların gözünün içine canlı canlı bakıp işine geldiği gibi söylediğin sözler doğru fotoğraf karesi olunca başkalarına namahrem.

Rabbim bizleri riyadan, kötü düşünen herkesten ve kötülüğe mahal verecek tüm işlerden korusun.

“Negatif insanlarla birlikte olmak radyasyona maruz kalmak gibidir. Kısa süreli düşük dozlara dayanabilirsiniz ancak sürekli almak süründürür. Bunca güzelliği yaşamak varken sürünmek niye .”